ayrılık korkusu sardığında seni, durumun nasıl bir hisle sonuçlanacağını bilirsin aslında. hoşlantıyla başlayan şey nasıl bir hızla aşka dönüşürse o kadar yavaş sona götürür seni.. ayrılık gelip çattığında kaybetme korkusu kaplar içini..
-tamamen kaybettiğini anlayana kadar o korku umutla beraber devam eder yoluna-
ve imkansızlığı anladığın an korkunun nefrete dönüştüğü andır....
*ya köpekten korkarsın ve ondan nefret edersin,
*ya da dişçiden korkarsın ve nefret edersin. bu kadar basitmiş aga. **
