1.
-
nazım hikmet ran şiiri.
ankara'da yedim taze meyvayı
boşa çiğnemişim yalan dünyayı
ankara'da yakın benim künyeyi
anama söyleyin anam ağlasın
gelin hatice'm kara bağlasın
ankara'dan çıktım başım selamet
kunuri önünde koptu kıyamet
gelin hatice'm de kime emanet
anama söyleyin anam ağlasın
anamdan gayrısı yalan ağlasın
tirene bindim de tiren sallandı
zalim doktor hastaneye almadı
iy'olursun dedi geri yolladı
anama söyleyin anam ağlasın
babamın oğlu var beni n'eylesin
ankara'ynan şu kore'nin arası
arasına boz dumanlar durası
öldürür bu yara yoktur çaresi
anama söyleyin anam ağlasın
babamın oğlu var o da ağlasın
kore'nin etrafı çepçevre meşe
kurdunu kuşunu doyurduk leşe
hüngür hüngür ağlasın gelin hatçe
anama söyleyin anam ağlasın
ak duvaklı gelin kara bağlasın
mezarımı derin kazın bol olsun
etrafı da lale sümbül gül olsun
ben ölürsem hatice'mi el alsın
anama söyleyin anam ağlasın
ağlasın da yüreğini dağlasın
[1952]
