tam adı kore demokratik halk cumhuriyeti olan devlet *. demokrasi neresinde, halk için ne yapılmış bilmiyorum, hadi bunları geçtim adı koyulmamış bir monarşinin neresi cumhuriyet halen anlıyamadım. koreli değil japon falan çıksalar şaşırmam artık.
şu an başında en hafifinden deli olarak değerlendirebileceğimiz, babasının oğlu kim jong il vardır.
halkı fakir falan değil bildiğin açtır. sokakta açlıktan ölen insanların videoları, fotoğrafları bazen ülke dışına kaçırılır. (tabii ki bunlar adi emperyalistlerin oyunudur.)
önce uluslararası yardım taleplerini hakaret kabul ettiklerini açıklayıp daha sonra güney koreye neden bize yardım etmiyorsunuz çağrısı yaparak, tam bağımsızlık dersi vermektedirler.
dünyanın en büyük ordularından birine sahiptir. bütçelerinin neredeyse yarısını ordu harcamalarına ayırarak bu konuda liderliği kimseye bırakmazlar, sivil başına düşen asker sayısında da dünya birincisidirler.
sadece kim jong il'in özel muhafızları çoğu devletin askerinden fazladır.
güney koredeki önemli yerleşim birimlerini hedef almış füzeler hali hazırda sınırda beklemektedirler. gıda kıtlığı çekilen bu ülke bilindiği gibi nükleer silahlara da sahiptir.
ülkede öztürkçecilerin gözlerini yaşartacak şeyler olmaktadır: dillerinde bir tane yabancı kelime yoktur. ayrıca devrim propagandası haricindeki her tür kültür sanat faliyeti yasaktır.
işçi hakları takdire şayandır. dünyanın belkide en ilginç grev kırıcı yöntemini kullanırlar: grev olduğunda ordu fabrikayı basar ve yerle bir eder. (ülkenin ekonomisini bilmeyenler bu davranışa anlam veremeyebilirler.)
bu ülke hakkında sayfalarca yazı yazılabilir ancak ortaya hep bu çizgide şeyler çıkıyor, o yüzden uzatmıyorum.
sonuç olarak bu ülkedeki iktidarın yıkılması(mesela güney ile birleşmesi) dünya için ama daha önce kendi halkı için hayırlı bir iş olacaktır *.
sırf amerika'nın düşmanı diye böyle bir devleti savunmak ise "ideolojik körlük" kavramıyla bile açıklayamayacağımız ruhsal bir sorunun işaretidir.
ikinci dünya savaşı' nı takip eden kaos yıllarından 1948' de kurulan, dünyanın en dışa kapalı ülkesi. sadece komunizm propagandası yapan devlet televizyonu ve radyosunun yayın yaptığı ülkede halkın sıkıntılarına ikişkin haber yapmak yasak. internet ve yabancı tv kanalları yasak, hatta ülkenin her tarafında bunları engelleyici sistemler de mevcut. 200 bin civarı siyasi tutuklu bulunduran ülke sürekli insan hakları ihlaliyle suçlanıyor. 23 milyon nüfuslu ülkede 1990' lardan bu yana 2 milyon kişi ekonomik darboğaz ve yiyecek kıtlığı nedeniyle hayatını kaybetti. milyonlarca kişi de dış yardımlarla hayatını sürdürüyor.
Türkiye cumhuriyeti'nin olması istenen form. Artık burdada tayyip-bilal-burak diye gider babadan oğula. En kötüsüde ne biliyomusunuz? Bilalin kuşağına biz denk geliyoruz arkadaş şansa bak mıkı.
küba gibi sosyalizmin örnek ülkesi varken bu diktatörlüğü savunan ya da iyi sanan varsa en şeddelisinden eşşek tir. milleti karnını doyuramıyor ama bunlar nükleer silahlarla uzak doğu'yu rehin alma peşindeler.
bir ülke düşünün ki her şey tek bir kişinin iki dudağı arasında olsun. o da toplumun ahlak, eğlence, sanat anlayışlarıyla kafasına göre oynayacak. ekonomi bombok olacak ama kimse nedenini sorgulayamayacak ve hatta ekonominin bombok olduğunu bile dillendiremeyecek.
çok düşünmenize gerek kalmadı di'mi? zaten siz de böyle bir ülkede yaşıyorsunuz. tek fark birisi ülkeyi devr aldığında dışa kapalıydı ve fazla değişim yapmasına gerek yoktu. diğeri ise ülkeyi devr aldığında iyi kötü bir demokrasi ve dışarıyla ilişkileri vardı; her şeyin içine sıçtı!
ha bir de şöyle bir fark var, sözü geçen iki ülke arasında:
kuzey kore'de yolsuzluk yaparsanız asılırsınız ve yedi sülâlenizin de burnundan getirilir. diğer ülkede ise yolsuzluk yaparsınız, "darbe" diye bağırdığınız anda kahraman ilân edilirsiniz.
kapalı kutu. mozambik, angola, küba gibi sol rejimle yönetilen ülkeler ile iyi ilişkileri vardır. güney kore'ye kaçmanın bedeli ölümdür. hatta kaçmak yasaktır. ülkedeki az kanallarda da jong-il'in geçmişleri, komünist yayınlar çıkmaktadır.
diktatöre tapınma şekliyle yönetilen, insanların başlarındaki hanedana korkudan ortaya çıkan bir saygı duyduğu, insanların açlıktan süründüğü, televizyon, telefon vs gibi şeylerin olmadığı, parkların, bahçelerin olduğu ama halkın içerlerine girmesine izin verilmediği berbat durumdaki ülke.
"ama siz bilmionuz içeriye girin bir bakın emperyal faşikler" diyenlere küçük bir not: bugün national geographic'te tüm detaylarıyla gösterilmiştir "içerisi". hastanelerde bira şişelerinden serumlar, suç işleyenlerin(ki bu suç genelde yiyecek karneleriyle ilgili bir şikayet oluyor) aileleriyle birlikte kapatıldığı, gulag benzeri, içeriye girene insan gözüyle bakılmadığı, hatta çocukların bile içeriye atıldığı hapishane-kamplar bolca bulunmaktadır. faşizmin ta kendisi uygulanmaktadır.
ha ama insan olamayanların vereceği savunma belli tabi "bunlar amerikan uydurması". evet... gözleriyle de görseler aynı şeyi diyecekler, çünkü pavlov'un köpeği gibi şartlamış kendilerini bu "iki kitap okuyup sosyalistim diye geçinen" diktatör hayranı güruh.
edit: sosyalizm toplumculuk demektir sevgili diktatör hayranları. toplumculuk. monarşi değil. terörle devlet yönetmek hiç değil. madem bu kadar diktatör hayranısınız, 12 eylül'e ne diye laf ediyorsunuz. orda da vardı başımızda bir kim jong il. ne istediğiniz belli değil sizin de be...
büdüt: ayrıca "komünizmle" yada "kapitalizmle yönetilen devlet" diye bir olgu söz konusu değildir. yok anasını satayım "nihilizmle yönetilen devlet". tematiğe bulaştımayın beni şimdi. hasbinallaaah. :)
hödüt: tamam, "kapitalist devlet" diye bir şey var, ama "kapitalizmle yönetilen devlet" diye bir şey yok. vallaha bak. olamaz yani.
1. K. Kore, “Songun” (önce ordu) olarak adlandırılan politika temelinde komünist bir rejime sahiptir. “Songun” anlayışının temelinde, “silahın orak ve çekiçten önce gelmesi” düşüncesi yatmaktadır. Bu çerçevede, ordunun rejim içinde ağırlıklı bir konumu bulunmaktadır.
Bu politika, K. Kore'nin kurucusu ve ilk lideri olan Kim Il-sung tarafından 1980’li yıllarda geliştirilmiş olan ve “Juche” olarak adlandırılan ideali temel almaktadır. Bu ideal, sosyalist ideoloji ve yönetim şeklinin K. Kore şartlarına uyarlanması şeklinde ortaya çıkmış ve uygulanmıştır. “Juche”, temel olarak üç prensip üzerine inşa edilmiştir. Bunlar, siyasette bağımsızlık (chaju), ekonomide kendine yeterlilik (charip) ve meşru müdafaa hakkıdır (chawi).
Kim il-sung’un ölümünden sonra (1994) ülkenin yönetimini devralan oğlu Kim Jong-il ve Kim Jong-il’in 17 Aralık 2011 tarihinde ölümünün ardından Devlet Başkanlığı görevine gelen oğlu Kim Jong-un da “Juche” idealine bağlılığını sürdürmektedir. Halihazırda Kuzey Kore’deki siyasi sistem, “Juche” ideali çerçevesinde “Suryong”un (lider) tek ve mutlak hakimiyetine dayanmaktadır. Bütün önemli kararlar lider tarafından alınmakta ve liderin almış olduğu bu kararlar, parti ve ordu tarafından uygulamaya konulmaktadır.
Kuzey Kore lideri Kim Jong-un, Komünist Parti Genel Sekreteri ve aynı zamanda Ulusal Savunma Komisyonu Başkanı’dır.
2. “Songun” politikası çerçevesinde ordunun, iç ve dış politikanın belirlenmesi ve uygulanmasında önemli rolü bulunmaktadır. Başkanlığını lider Kim Jong-un’un yaptığı Ulusal Savunma Komisyonu ülke yönetiminde başat konumdadır.
3. Kuzey Kore’de siyasi sistem içerisinde lider ve ordudan sonra gelen Komünist Parti ise, devrimin inşası ve sürdürülmesi bakımından yetkilendirilmiştir.
4. Sistemin diğer bir bileşeni de hükümettir. Hükümetin temel görevi, yönetim ile halk arasındaki iletişimi sağlamaktır. Başka bir deyişle, birçok alanda faaliyet gösteren kurum ve kuruluşlar ile hükümet, liderin belirlediği siyasi, ekonomik, sosyal ve kültürel politikaları halk tabanına yayma işlevi görmektedir.
5. Kuzey Kore meclisinin ismi Yüce Halk Asamblesi’dir. 687 üyeli Yüce Halk Asamblesi için beş yılda bir seçimler yapılmaktadır. Yüce Halk Asamblesi Prezidyumu Başkanı, ülkenin simgesel ve törensel devlet başkanıdır. Son seçimler 8 Mart 2009’da gerçekleştirilmiştir.
6. Kuzey Kore hakkında geliştirmekte olduğu nükleer programı ve uzun menzilli füze fırlatma çabaları nedeniyle Birleşmiş Milletler (BM) Güvenlik Konseyi tarafından alınan ve tüm BM üyesi ülkeler için bağlayıcı nitelikte olan 1718 (2006), 1874 (2009) ve 2087 (2013) sayılı yaptırım kararları bulunmaktadır.
K. Kore, halihazırda dünyadaki sayılı kapalı ekonomilerden birine sahiptir. Önemli kömür madenleri ve zengin mineral kaynakları bulunmasına rağmen, başta gıda olmak üzere temel ihtiyaçlarını karşılayamamakta ve uluslararası yardıma olan bağımlılığı sürmektedir.
Son yıllarda ülkede, gübre yetersizliği ve soğuk hava koşulları nedeniyle tarımsal üretimin düşmesiyle birlikte ciddi bir açlık sorunu ile karşılaşılmıştır. Uluslararası sivil toplum örgütleri ile BM organları, K. Kore halkına imkanlar ölçüsünde yiyecek ve sağlık malzemesi temin etmeye çalışmaktadır. Uluslararası yardım kuruluşları, K. Kore’nin 24 milyonluk nüfusunu doyurabilmek için uluslararası toplumdan her yıl 1-1,5 milyon ton gıda yardımı alması gerektiğini belirtmektedir.
Kuzey Kore ekonomisi 2009 yılında % 0.9 oranında, 2010 yılında ise, % 0.5 küçülmüş, 2011 yılında 5 0.8 büyümüştür. Azalan tarım üretiminin ve BM Güvenlik Konseyi’nin uygulamaya koyduğu uluslararası yaptırımların son dönemdeki durgunlukta etkili olduğu belirtilmektedir. Kuzey Kore'nin satın alma gücü paritesine göre (ppp) milli geliri 2011 yılı için yaklaşık 40 milyar Dolar, kişi başına milli gelir ise 1.800 Dolar’dır.
SSCB’nin çöküşü ve Doğu Bloku’nun dağılmasıyla K. Kore en önemli ticaret ortaklarını kaybetmiş ve ülkenin dış ticareti büyük bir gerileme sürecine girmiştir. Özellikle, 1998-1999 yılları arasındaki yaşanan kıtlık sırasında dış ticaret 1990 yılına kıyasla %40 oranında azalarak ülke tarihindeki en düşük seviyeye inmiştir. 2000 yılından itibaren dış ticarette canlanma yaşanmıştır. Kuzey Kore'nin 2011 yılındaki ihracatı 4,7. milyar Dolar, ithalatı ise yaklaşık 4 milyar Dolar olarak gerçekleşmiştir.
Diplomatik ilişkilerimizin temelini, 15 Ocak 2001 tarihinde Pekin’de imzalanan Mutabakat Zaptı oluşturmaktadır. Türkiye ve Kuzey Kore’deki gerekli hukuki sürecin tamamlanmasını müteakip, 27 Haziran 2001 tarihinde iki tarafça eşzamanlı olarak yapılan ortak açıklamada, iki ülkenin 15 Ocak 2001 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere Büyükelçi düzeyinde diplomatik ilişki kurdukları duyurulmuştur.
Seul Büyükelçiliğimiz Kuzey Kore’ye, Kuzey Kore’nin Sofya Büyükelçiliği ülkemize akreditedir.
Ülkemiz tarafından Kuzey Kore’ye zaman zaman, uluslararası toplumla uyum içinde insani yardımda bulunulmaktadır.
iki ülke Dışişleri Bakanlıkları arasında bölgesel barış ve istikrara katkıda bulunmak amacıyla 8 Eylül 2011 tarihinde Ankara’da Siyasi istişareler düzenlenmiştir. *
bazı müzevir emperyalistlerin haber kaynaklarına göre açlık yüzünden kuzey korede yamyamlık vakaları olmuş. hatta şöyle bir bilmece bu kaynaklar tarafından üretilmiştir.
iki kuzey koreli akşam yemeğinde bir araya gelmişler; fakat birinin haberi yokmuş. Neden?
