pazartesi, salı, çarşamba, perşembe, cuma, cumartesi ve bit pazarı. hergün pazar kurulan tenha bir şehirde büyüdüm ben. genelde bit pazarına gittim. pense, tornavida alıp, japon malı uzaktan kumandalı oyuncakları görmek heyecan veriyordu minik bünyeme. bit pazarına babayla gidilirdi. salı pazarları anne için bir önem taşıyordu nedense. belki de oğlana penye, çorap veyahut terlik alınabilecek yegane mekandı. bilinir ki o zamanlar adidas, nike bir statü belirtisi değildi. terlik varsa vardı ve bir terlik bir terlikdi.
üzerinde türkçe yazılar yazdığından terliklerimin, tahmince istanbul'un merdiven altı üretim mekanlarında geliyordu. 13-14 yaşındaki ufacık eller baliyi sürüp, terliğin alt tabanı ile ayağın üst kısmını saran parçasını birbirine yapıştırıyorlardı. emin ki dikişlileri de vardı bu terliklerin. fakat onlar haftanın herhangibir günü pazarında satılmadığından pek de bütçeye anlamlı gelmiyordu açıkcası.
işte o baliyi az süren bir veledin oyununa gelirdim ben eriğe dalıp ardından kaçarken. bir kamyon tekerinin patlamasına eşdeğer izler bırakırdı terliğimin kopması ruhumda. ayağını yerden kaldırdığın an yere yapışmış bir sakız gibi kalırdı oracıkta terlik.
hüzün yaratırdı bende eve giderken ayağımı yere sürümek. annem kızacaktı bilirdim. salı pazarına giderken türlü hesaplar dolacaktı kafasına. atlet mi terlik mi sorularıyla boğuşacaktı yol boyunca. kızardı ya severdi de sonra. yaramaz oğlanım derdi.
o haftanın salı pazarı dönüşü bir terlik olurdu poşetinde, 1 kilo da erik...
başıma birkaç kez gelen olaydır fakat hiç bir zaman ayağımı falan sürümek zorunda kalınmayadabilinir. etrafımıza bakıp bulduğumuz ilk poşeti ip şekline getirip terliğin kopan kısmına ayağımızı çevreleyecek kadar bağlayıp eve kadar gidilir ve evden sonra yallah çöp yapılır. *
terliğin kopan kısmı başparmak ve yanındaki parmakla (ayağın işaret parmağı dicem ama...) sıkıştırılarak yere fırş fırş sesler çıkararak sürülmek suretiyle ve küfrederek eve gitmektir. (bkz: tanım sıçmak)
genelde koşu yarışması yapılırken kopmak üzere olan terliğin o anda kopacağının tutması ile yaşanan olaydır. yarışmada sonuncu olunur ve amaç birinci olmaktan çıkıp eve erlik ayağından çıkmadan ulaşabilmek olur.
genelde yazın kumsalda yaşanan bu olay, hiç iyi olmayıp birde ev uzakta ise çıplak ayakla yürümek zorunda kaldığınız zaman halil sezai nin isyeeeaaaann şarkısı aklınıza gelmektedir.
