Sirkeci'deki Konyali'da yasanan ilginc bir diyalog. Istanbul'da aval aval etli ekmek ararken Konyali'yi görüp girdim.
A: ben
B: Konyali'da calisan orta yasli bir eleman
A: iyi günler etli ekmeginiz var mi?
B: iyi günler. Biz de sirf türk yemekleri var.
A: haklisiniz etki ekmek de ulusarasi bir yemek, türk yemekleriyle alakasi yok. tesekkürler.
aslen ''gonyalı'' olan biridir, tipik özellikleri ;
-düğünlerde verilen pilavlar için cebinde takvim taşır.
-arkadaşlarına hitaben doğduğundan itibaren ''ortaam'' kelimesini kullanır.
-sanayici kısmının eli yağlı cebi paralıdır.
-onlar için meram ilçesinde bağın yoksa ''gonyalı'' olamazsın.
-şaşırma efekti olarak ''vay yavruuum vayyyy''^ı kullanırlar.
-okullarında alfabe bi harf eksik öğretilir, o harf ''k'' harfidir.
-etliekmek yedikten sonra elleri yağlı mutlaka sigara yakarlar.
-düğünlerde verilen pilavın nerde denk geleceğini kestiremeyenler cebinde kaşık taşır.
-yerlisi zengindir ama parayı nasıl harcayacağını bilmez.
-kelimeleri ne kadar yuvarlarlarsa o kadar rahat ederler.*
-sonradan yerleşen ama küçüklüğünü orda geçirmiş bir ''gonyalı'' ; sevmez konyay'ı, küstahça ''gonya'' çok kötü, burdan gitmeliyim başka bir şehire der.
-gençlerin tikky kısmı clube,boyalı kuş,sherlock holmes,mozaik kafeye takılırlar.
-osmanlı nargileye takılan ''gonyalılar'' ağır abilerdir.
-yaşlılarında bi karış sakal vardır,dinle alakaları yoktur.
-konyaya yerleşmiş uzun süre orda kalmış orta yaşlı biri içinse artık ''faiz diye bişe yoktur, o ; kar payıdır''.
-kaldırım kavramı gelişmemiştir, yolun ortasında yürümek doğaldır onlar için.
Şehir dışına çıkan konya doğumlu kişilerin arabalarının arkasına yazdıkları not.
Hatta bu vatandaşlar,ayrıca doğdukları yerin birer elçisidirler,her yerde "Gez dünyayı,gör konyayı "şeklinde sloganlar atarlar.
(bkz: Kanyon Levent)'teki şubesinin iç dekorasyonu gayet şık olan, iş yemeklerine uygun, fiyatları biraz pahalıca olan ama yemek servisinin zarifliğinden dolayı, verilen her kuruşun değdiğini düşündüğüm restoran.
