evvel zaman içinde kalbur saman içinde iuscivile daha çocukken, sille yolu tramvay durağında bir göbek* vardı. Futbol oynamayı bu göbekte öğrendi iuscivile. Burada yapılırdı mahalle maçları. kaldırım taşlarından kaleler kurulur ve başlardı koşuşturma, ta ki bekçi amcaların düdük sesleri duyulancaya dek. Gün geldi maçlar perşembe pazarına taşındı, öyle ya tramvay geçecekti artık göbekten.
Tramvay yapıldığı zamanlarda ilkokul sıralarında dirsek çürütüyordu iuscivile, okul çıkışında ise tek eğlencesi cebindeki bozuk paraları raylara koyup paranın ezilmesini seyretmekti. etraftan kızan amcalara inat gizli gizli yapıyordu bunu, hem de büyük bir keyifle.
lise yıllarının daha başında servisle gidiyordu okula ama memnun değildi bu durumdan, sıkılmıştı servisten, bütün arkadaşları tramvayla gidiyordu okula. binmemeye başladı servise, o da arkadaşları gibi tramvayla gidip geliyordu artık. sabahları tramvayda uyuma alışkanlığını o günlerde kazandı. bazen arkadaşları uyandırmazdı onu, gözünü açtığında kampüste* bulurdu kendini, karşısında ya bir vatman ya da sırıtan bir üniversiteli. hassiktir yine uyumuşum der, arkadaşlarına küfrederek* tekrardan binerdi tramvaya.
Kaderin cilvesi midir bilinmez, üniversite hayatıda bu tramvaylarda geçiyor.*** neler konuşulmadıki bu tramvay yollarında . bazen akşamki maçta atılan golün ofsayt olup olmadığı bazen yapılan sahte biletlerden ne kadar kâr edildiği** bazen memleket meseleleri, bazen vizede çıkan bir soru...
şimdilerde ne zaman tramvayın raylarına bozuk para koyan bir çocuk görse hüzünlenir, cebindeki paraların hepsini çıkarır çocuğa verir, sonra kuytu bir köşeden izler çocuğun yaptıklarını, eski günlerdeki gibi sevinir. köy hizmetleri durağında tramvaydan inen liselileri gördüğünde yüzünde buruk bir tebessüm belirir, uykusu gelir birden. başını eski günlerdeki gibi tramvayın camına yaslar ve uyur. ne zaman tramvayda iki sevgili görse ağlamaklı olur..
velhasıl efendim, anısı çoktur bu tramvayın. biraz yavaş seyreder, takıl tukul gider ama olsun. bendeki yeri her zaman ayrıdır. Haa unutmadan "bu vasıta tesirli bir fren sistemine sahiptir."*
5-6 yıl öncesine kadar, rayların üzerine çakıl taşı koyup ne olup biteceğini merakla bekleyen gençleri görüp, exterior hoparlörlerinden "bi daha yapmayın orospu çocukları" şeklinde anons yapan bir vatmana sahip emektar ulaşım aracı. *
tıngır mıngır gider; hele yorgunsanız beşik etkisi verip sizi uyutur. dün iki turistin konuşurken "heeeey! luk et tiz" diye gülüşüp dalga geçtikleri, eski meski ama biricik kurbağa görünüşlü vasıta.
purple ile içinde sandalye masa taşımıştık vakti zamanında. sandalyeye oturup despot konya insanını güldürmüştük. o yeşil koltuklarında zoraki üç kişi oturulup zorlanan loplar, omzuna yaslanılan sevgili vs. vs. konyadan mezun olan öğrencinin konya denince hatırlayacağı ilk şeylerdendir.
ayrıca megafondan ses artık kayıtlı gelmektedir.kibar birine okutmuşlar "saharya" "gunduracılar" sesleri artık duyulmuyor.
henüz görmeyenler, gözünün önüne getirmek isteyenler, aygıtın bir benzeri için:
(bkz: tünel)
konya'nın merkezinden şehir dışına kadar en fazla 1 saat içerisinde seyahat etme imkanı veren, çok ender arızalanan, metrodan daha ilkel ama daha sempatik toplu ulaşım aracı.
