Ben okulda hocayla, camide imamla, askerde komutanla, markette kasiyerle, ofiste diğer çalışanlarla, evde aile bireyleriyle ve daha nicesinde kesinlikle göz teması kurmalıyım. Dinleyici kolda olsam da anlatıcı kolda olsam da göz kontağı şart benim için. Sanırım bu yüzden birine seslenmeyi de bana seslenilmesini de sevmiyorum, uzak mesafedeysem göz teması kuramam çünkü. Etkili bir iletişim olmaz benim için çılgınlar gibi bağırmasın bana kimse bir şey söylemek için, öyle isterim.
Size bir tavsiye vereyim. Eğer göz teması kuramıyorsanız bir kişiyle direk o adamın alnına odaklanın daha kolay olduğunu anlayacaksınız. Onedio sitesinden okumuştum.
Bilirsiniz göz temasından kaçınmak kişinin yalan söylediğine işaret eder şeklinde genel bir inanış vardır. fakat usta yalancılar bunun farkına varmış olacak ki yalan söylediklerinde daha çok göz teması kurmaya ve karşısındaki kişiyi inandırıp inandıramadığını ölçmeye çalışmak gibi bi savunma geliştirmişler. yani gözüne baka baka yalan söylemek diye bir şey olağan hale gelmiş durumda arkadaşlar ve bu çok acı.
Gereğinden fazla insanla muhatapsanız herkesin gözüne uzun uzun bakamazsınız, bazıları sapık mı ne der, bazıları rahatsız olur. Arada nezaketen bakarsınız bir nevi sadaka gibi. Zaten baksa da, bakmasa da çoğu kişi söylenenlerin yarısını dinler.
kurmayan insanın kendi tercihidir de eğer göz teması kuramıyorsanız ve bundan rahatsızsanız size bi önerim olacak. yoğun bir şekilde gözleri araştırın. özellikle de göz renklerini. uzun süre yapıldığında istemsizce insanların gözlerine bakmaya başlıyorsunuz. yavaş yavaşta bunu istediğiniz seviyeye getirebilirsiniz. bunu algıda seçicilik olarak düşünebiliriz.
