Kendi duygularımı anlatırken, iç dökerken yazmak. Ama böyle anonim ortamda tabi.
Biriyle konuşurken yüzyüze konuşmak. Yazmak birçok şeyi değiştirir. Bazen öldürür.
Bu çok değişen bişey, bazen söylemek istediklerini kelimelere dökemeyeceğini düşünüp kağıda dökersin, bazen yazmak kifayetsiz kalır insan söylemek,duymak ister. Bu yüzden durumdan duruma göre değişir.
Ayrıca yazmak benim için iç dökmek gibi genel olarak, her şey anlatılmıyor...
hangi çağda yaşıyoruz aq. hala arayıp konuşmaya çalışanlar var. mesaj, e-mail, WhatsApp vb. varken ne diye ararsın ki? https://galeri.uludagsozluk.com/r/1893734/+
edit:112 hariçtir
Konuşmak çünkü yazmaya üşeniyorum misal az önce doldurduğum bi formda en az 200 kelime sınırı vardı ben de bi şarkının sözlerini kopyalayıp yapıştırdım yine olmadı "bu size son iyiliğim olsun" diyip şarkının linkini de bıraktım en son güzel bi mısrayla bitirdim formu. Üşengeclik zor.
Halkı heyecanlandırmak istiyorsan, onlara taşkınlık yaptıracaksan veya kitlen gençlerden oluşuyorsa konuşmak daha büyük etki eder.
Ama amacın bilgilendirmek, uzun uzadıya bir yanlışı anlatmak veya bir davayı anlatmak ise yazmayı tercih etmelisin. Okumanın sabır isteyen bir iş olduğunu unutmamak gerekir. Hedef kitlene uygun yazmayı başarmazsan sonu hüsran olur.
Fakat gel gör ki bu zamanda ne laf dinliyorlar ne kitap okuyorlar.
Eskiden yazardım bi derdim olunca, bi zaman sonra geri okurdum. Ama öğrendim ki tüm beyin fırtınalarım konuşurken gerçekleşiyor.
içinden çıkamadığım bi durum olduğunda sokaktaki kediyle köpekle falan konuşurum, kendi köpeğimle konuşurum. Aynanın karşısına geçer bir düşünceyi seslendirirkenki mimiğime bakarak onun bilinçaltımdaki yerini anlamaya çalışırım.
