Eskiden akıcı ve düşünmeden konuşurken kendi kendimi soktuğum durum. Söyleyeceklerimi önce düşünüp sonra söylemek kararını aldığım günden bu yana bazen doğru kelimesi bulamıyorum. Ya uzun bir sessizlik oluyor ya da hemen söylemek için acele edip kekeliyorum. Bu durumdan nasıl kurtulacağımı da bilmiyorum. Ayrıca bunu yaşadıkça fobi oluşuyor. Ya yine konuşamazsam diye gerilip, hiç konuşamıyorum.
Aslinda cok konuskan biri degilimdir kisa ve net cevaplarla konusurdum konusma bozuklugu yasamadim hic cok sukur. Bazen etrafimda konusacak biri bulamadigim zaman icime kapanirim ve az konusurum. Eger uzun cumle kurmak istersem oyle anlarda kekeleme geliyor ne desem bilemiyorum bazen. Ama tanriya sukur konusmada sikintim yok dönem dönem duraksama geliyor o kadar.
ice kapanma devaminda diksiyon bozuklugu getiriyor.
