benimdir. zaten çok konuşunca anlaşılmayacağımı düşünenlerdenim. o yüzden, fazla konuşmayarak, anlamayı ve anlamak istemeyi tercih ederim. yerinde bir kelime konuşursan, o kelimenin ağırlığını verebilirsiniz karşınızdaki insanlara zaten.
kaygılanmasın. sadece konuşacağı ortam oluşmamıştır.
zira konuşmak düşünceleri paylaşmaktır. karşında anlayacak veya umursayacak kişi yoksa, konuşmamak gayet normaldir.
çünkü konuşkan biri olmamak diye bir şey yoktur. konuşmak iletişim için bir araçtır, lüks bir olgu değildir." ağzı olan konşur" buradan gelir. he, karakteristik olarak ortamda saçma sapan çene çalmak da konuşkan olmak değil, salak görülmeyi göze alıp çeşitli amaçlara ulaşmaya çalışmaktır (am, göt, meme vs.). zaten aklı başında birisi bunu göze almaz.
hayatta her zaman konuşmak isteyeceğiniz ve konuştuğunuzda söylediklerinize değer veren insanlar çıkması dileğiyle.
sohbetini sevdigim insanlarla konusuyorum elbette ama zattur zuttur muhabbet etmem edemem. yilisikca her boka atlayanlardan rahatsiz oluyorum. halimden memnunum lakin fazla tanimadigim bir insanla sohbet etmem gerektiginde olusan sessizlik biraz zorlayabiliyor. ne konuşsam gereksiz olacak gibi geliyor bi yerden sonra.
ya şöyle diyeyim boş konuşmayı sevmiyorum. ortada illa bir konu olacak o şekilde konuşuyorum . grup ortamında susmadığımı bilirim o ortamdan biriyle yalnız kalınca dilimi yutarım konu bulamam .hadi o buldu konu konuştuk bitti felan bu sefer konu açma zorunluluğu hissederim . sırf bu yüzden sevgili yapmadığımı bilirim ben.
sözlükte fazla fazla tanım girmeye sebep olan durum. Benim için geçerli olan konuşmamak değil de, her ortamda konuşmamak. Her ortama uyum sağlanamıyor.
konuşkan insanları görünce halime şükrediyorum, boş boş onları dinliyorum, ne anlatıyorlar ne demeye çalışıyorlar kendileri de bilmiyor bence, konuşkan olmak mesele değil, mesele dolu ve mantıklı konuşabilmek, birilerinin sizi dinliyor olması önemli sonuçta, sessiz sakin insanları daha samimi buluyorum, en azından birazını.
Benim için dert olan durum, millet sabah yolda gördüğü kediyi bile anlatırken heyecanlı heyecanlı sanki çok önemli bir şeymiş gibi bahsedebiliyor ama ben gerçekten ilginç ve önemli olmadıkça susmaktan yanayım, eh ortamlarda konuşsana ee sen niye konuşmuyorsun diye de uyarılar alıyorum ve hiç hoşuma gitmiyor, dikkatimi çekmeyen belli başlı kişiler ve konular dışında dinlemeyi seviyorum. insanlar da ilginç, bulmuşsunuz dinleyecek birini konuşun işte ne darlıyorsunuz?
