Yazmak rahatlatır. Zor durumlarda oturur kendime mektup yazarım. Kimseyle konuşamadığım şeyleri, anlatamadığım gerçekleri kendime yazarak anlatırım. Rahatsız mısın oğlum sen? Diyebilirsiniz ama inanın bu olay iyi hissettiriyor.
Onceden olsa yazarak derdim suan hala yazıyorum da. Ama rahatlatiyor mu derseniz hic sanmiyorum. Yazmak insanin içindekini su yuzune çıkarıyor tam da orda kalakaliyor. Yani eğer rahatlamayacaksak bastırılmış olarak kalmasi daha saglikli aslinda. Konusmak evet iyi gelir ama buna da guvenecek insan lazim. Sanirim rn guzeli dagitarak rahatlamak.
Bir süre sonra parmaklarım yorulur, sayfalar yetersiz gelmeye başlar. Dışa vurma ihtiyacı gitgide artarken, öfke, heyecan ya da mutluluk ne kalbine ne de sayfalara sığabilir. Yazarken huzurluyum ama yazarak da rahatlayamam. Ben daha çok hızlı hızlı konuşunca rahatlayanlardanım.
