çocukluğumun efsanesi. ilkokul yılları mahallede toplanıp evlerin arkasındaki dağa tırmanıyoruz. aramızda bizden yaşça büyük emin vardı. dağda ise üst tarafı oyuk bi kaya. insan yüzünü andırıyodu. emin piçi bu kayanın arkasına geçip konuşuyodu biz de kaya konuşuyo sanıyoduk hep bi heves konuşan kayaya gidiyoduk. biri de demedi ki aga bu nedir?
yeni yeni netleşiyo kafamda. bu emin piçi zaten bana küfür öğretirdi ben de eve gider söylerdim. anneme ırısbı çıcıgı dedim iki ay ben. allahtan ilgilenmediler de unutulup gitti küfürler.
