Bazen rahat, bazen yalnız hissettirir. önce dersin ki biri olsa hayatımda, sürekli konuşsam vakit geçirsem. sonra da aman kafam rahat kimseyle uğraşamam. ama biriyle konuşmaya başladığında da bırakmak istemezsin. tuhaf bir duygu...
sanırım sorun bende. deli gibi yalnızlıktan şikayet ediyorum, ağlıyorum, üzülüyorum halime. sonra konuşacak birisi varmış diyorum, konuşuyoruz bir süre sonra konuşasım gelmiyor. sanırım insanlardan uzaklaşıyorum iyice ve bu hiç hoşuma gitmiyor. sahalara geri dönmem lazım mm.
