insan bazen birini ister sadece konuşmak için. ama bulamaz her gün birisi olurken o an kimse yoktur konuşacak. tabi burda kişinin düşünce tarzı ve fikirleri de önemlidir çünkü benzer veya yakın olanlarla daha iyi anlaşılır. bazen de dertleşmek için arar birini bunu bulmak daha zordur çünkü kimse dert dinlemek istemez günümüzde. bazen de birilerini bulur konuşacak ama yapmacıktır onlar da kendileri olamamıştır ve sıkıcıdırlar. bu yalnızlığın simgesi değildir sadece o an yoktur ama konuşmak istemediğin an mutlaka herkes ordadır.
kendini anlatmaktan bıkmış olmaktır. bazen ne dersen de insanlar seni anlamazlar, kafalarındaki şablona uyduramazlar.
sonucu eskiden günlük yazmaktır büyüdükçe de böyle sözlüklere sardırmaktır.
peşi sıra yalnızlık hissi baş gösterir.
hayatımızda tek kaldık amq sözlük bu sözlükte benim gibi insanlar çok onlarla konuşabiliyorum sözlük olmasa zaten zindan olan hayatım bir ipin ucunda heba olabilir belki sözlük gerçekten beni rahatlatıyor.
ya çok büyük acıların sonucu yada alınmış dersler itibariyle alınan kararları uygulama durumudur. etrafın insan dolu ama konuşacak insan bulamazsın bazen . o kafaların hepsi birer kuru kafadır.
Yurt dışında uzun süre kalanların tecrübe ettiği haldir. Ülkeme gelsem de pek farketmedi, insanın ihtiyacı oluyobir dinleyiciye melis olmayalı içim içime sığmıyor, naapsam bilemiyorum kafayı yiycem..
Kotu bir durumdur.Yalnizlik belirtisidir.Gercekten "konusabildiginiz"insanlar sizin icin onemlidir.Hayatinizda sarsilmaz bir yerleri olur.Uzun yillar hayatinizda kalmaya devam ederler.
