monoton ve lanet bir hayatım var diyen herkes için geçerli bir durumdur sanırım. şahsen benim için öyle. insanların anlatmak istediği , çözüm bulmak amaçlı değil , sadece bildirmek istediği , anlaşılmak yada vah vah ne yazık olmuş lan sana denilmesi için bile paylaşmak istemesi içindekileri ve etrafına dönüpte anlatacak birilerini aradığında ne sevgiliyi , ne dostu , ne arkadaşı , kimseyi bulamadığı andır. bulamaz. anlatamaz. anlatsa da anlaşılamaz çözüm olamaz. kendi içinde bu yangını yaşamak zorundadır. bu acı fazla geliyordur. yüreği yanar insanın bazen. bazen kendinden geçer hatta. bayılacak gibi olur. sigara içer. içer . içer. öylece biter. uyursun sonra. bakarsın ki geçmiş. yüzünü yıkayınca , bakarsın ki başlamış. sonsuza kadar devam edecek bir döngü gibi gelir. ve öylece devam edecekir belkide. herneyse. en sevdiğin söz olur. "onu çok özledim." dersin. mesaj atamazsındır. çünkü ayrılmışsındır. gururlusundur ya. terkedildikten sonra mesaj atamazsın. zaten mesaj atacak sms inde yoktur. yapacak tl nde. tüm paranı sigaraya yatırdığın için. sonra iç çekersin. ve "herneyse."
Tam, bunu yaşayanlar napmışkine, diyerek girdiğim başlık. Aslında çevrenin sizi nasıl tanıdığı da önemli. Zira, ne işin olur olm senin öyle şeylerler git batk oyna vs geçerli bir öneri değildir.
zaten mutlu kişilerin dertleri olmadığı düşünülür. Biz paraya sıkışmayız, terk edilmeyiz, gururumuz kırılmaz, işlerimiz hep düzgündür gibi bi ton şey.
Hele bi de tipsiz, şişko, tek kaş gibi herhangi "itici" unsura sahipseniz, hepten kaçın. Dert dinlemek ne kelime, rakı masasında dansöz muamelesi görürsünüz.
