konuşulan kişiye, söylenenlerin samimi bir biçimde ifade edilmek istendiğinin göstergesidir; lakin öyle bir an gelir ki, bakışlar hafifçe öne eğilir. bu ise samimiyetsizlik fikri uyandırmamalıdır hemen, konuşurken yüzüme bak! , denmemelidir o zaman. bazen samimiyetin derinliğinden gelme masum bir utanıştır o, bazen de gözlerin bile yetersizliğinden kaynaklı, anlık bir kaçıştır o...
