yeniyi sahiplenme ve yeni yenidir felsefesinden kaynaklıdır biraz. grup veya müzisyen alır yeni albümün önemlilerini sırasıyla patlatır gider. burada bir tanıtım amacı da güdülür.
fakat bir sorunsal da eğer külliyat içinde düşüşe geçilmişse durum yavanlaşabilir. aslında bu dinleyici için bir dezavantaj teşkil eder. düşünsenize ilk 2 albüm babadır ve onlardan çalınmıyor kötünün iyisi yeni albümden sıra gelirse onları da bir ihtimal dinleyebileceğiz. dinleyiciyi paranoyak yapar bu olgu. ahh o debut yok mu debut diye mırıldanır mırıldanırsınız.
albüm satışı için yapılması gereken olarak görülür. halbuki yanlıştır. konser alanını dolduran dinleyiciler, eski albüm parçalarını beğendikleri ve dolayısıyla dinlemeye geldikleri için oradadırlar. yenilerden de çalınmalıdır, ama az, tadımlık. konserin sondan ikinci parçasını yeni albümün lokomotif parçalarından seçmek, "daha fazlası albümde" diyerek grubun/şarkıcının tanındığı ve en sevilen parçayı çalmasıyla konseri bitirmek en mantıklı olandır. aksi takdirde eski şarkıları dinleme umuduyla gelen dinleyiciler, konser sonrası, "yeni albümde sıçmış bence" fikriyle evine döner.
eğer yeni albümü adam akıllı dinlememişseniz, şarkıların bir çoğuna katılamayacağınız ve az biraz fransız kalıp yıllar evvel yapılmış o güzide eserin çalınmasını istemenize yol açabilecek ritüel türü.
