dünyamızın bitmek tükenmek bilmeyen enerjisinin bir gün "error" vereceğini düşünürsek, yaşamak için akla en yatkın olan devreye girecektir hiç kuşkusuz.
ütopik bir düşünce değildir.
oturup "ben sosyalistim, sosyalizm istiyorum, haydi gelsin" diye düşünen "solcu geçinen" bireyler için geçerlidir komünizmin ütopik olması.
sosyalizm ve komünizm için gerekli şartlar uygun olduktan sonra harekete geçmek abes bir davranış olacaktır.
harekete geçmek koşulları yaratır.
ama kimin istediği, hangi sosyalizm?
herkes aynı sosyalizmi mi istiyor?
chpli sosyalizmi(!) mi, kemalist sosyalizmi(!) mi, gerçek sosyalistlerin gerçek sosyalizmi mi!
bilinçlenmek, bilinçli örgütlenmek ve örgütlemek uygun koşulları yaratacaktır.
kapitalizmin yok olmasını bekleyerek sosyalizm gelmez, bilinçlenirsin ve kapitalizmin gerçek yüzünü görürsün, sonra köreltirsin. her şey aşamalı ilerler.
oturduğumuz yerde sadece beynimiz körelir, başka hiçbir şey değişmez.
kimisine göre toplumsal evrimin son aşamasıdır komünizm. yani düşünürsek şöyle bir insanlık tarihini; başlangıç olarak arkaik devlet örgütü (roma imparatorluğu), arkasından ortaçağ feodalitesi ve sonrasında yeni çağ ile merkezi krallıklar ve peşinden demokrasi. en alt sınıf için bakarsak sırasıyla; bildiğimiz anlamıyla köle, serf, yeni çağ döneminde serflik ve hiçbir hakkı olmayan işci sınıfının doğması, günümüzde nispeten bir çok hakka sahip işçi sınıfı.
gördüğümüz gibi, en alt sınıf giderek üst sınıflar karşısında bazı haklar kazanıyor. bu evrimin sonuna kimisi komünizm der kimisi ileri demokrasi der sosyal demokrasi der. ama kimse tutup da bu evrim bitti en alt sınıf alabileceği herşeyi aldı diyemez. evrimi tabii sansürleyeceğim yukarda allah var diyenler de sansürleyemez.
