bu hiçbir zaman gerçekleşmeyecek hayali bir düşüncedir.Zavallı,kendini kominist sananlar ise bu hayalle ömür boyu gercekleşir belki diye beklemektedirler.
eşitliğin hayalini güden komünizm bugün bir hayalden ibarettir. insanlar eşitliği istediği kadar istesin yine insan hayallerde yaşamayı da aynı oranda ister. böyle bir gerçektir bu.
Komünizm burada yazan, burada yazmayan herkesin göremeyeceği hatta şu anda eğitim alan hiç bir çocuğun göremeyeceği bir aşama, yaşama biçimidir.
Şöyle ki komünizm kimseye bu yaşayış biçiminin hayal olup olmayacağını zaten sormaz ve kurcalamaz, savaşanlarda komünizm için savaşmaz. Komünizm !Dünya nın sınırlı kaynakları! kapitalizm tarafından tüketildiği vakit mecburen zaten gelecektir. Öyle ki dünya ya hükmeden enerji şirketlerinin çıkaracağı bir şey kalmayacak, tüketim dengesizliği artmaktadır. Dünya yok oluşa gitmekte artık bu tüketimi karşılamıyarak bazılarına kaynağını kesecektir. Bu kaynağı kesilenler yine aç olan insanlar olacaktır elbette, sınırlı olan ve güçsüz olanlar ortak yaşarlar, yaşamak zorundadır. (bkz: ilkel komünal toplumlar)
Demek istediğim şudur ki artık kapitalizm anlamsızlaşacak insanlar dünya koşullarından kaynaklı bir arada yaşamaya mecbur kalacaktır. Bunun modern bir birliktelik olması zaten komünizm in ta kendisidir. Komünizm bir yönetim dikta, demokrasi biçimi falan değildir. Yaşayışın ta kendisidir. Yani kimse komünizmi getirmeyecek insanlar kendi aralarında sözleşerek komünü seçmek !zorunda! kalacaklar.
Bu sürecin hızlanması için ise kendi kendini yok edecek sosyalizm bir hayal olabilir. Fakat onun da hayal olmadığı artık su götürmez. Dünya bir kesimin tüketimini karşılarken diğer kalabalıklarınkini karşılamakta zorlanmaktadır. Kaybedecek bir şeyi olmayan insanlarda her şeyi yaparlar. Sadece bir öndere ihtiyaçları olacak, oda komünist partinin kendisi olacaktır.
her anti sosyalistin bildiği tek şey sanıyorum yıkılan sovyetler.
uzaya ilk insanı gönderen güçten bahsediyoruz ey salak. herkes atom bombası kasarken sanayi maksadı ile kurulan ilk nükleer santralden bahsediyoruz, yüzlerce nobel ödüllü bilim adamından bahsediyoruz, 1980 yılı itibari le 15 öğrenciye 1 öğretmen -aynı dönemde abd de 22 öğrenci- 100bin kişiye 350 doktor abd de 282. bu gücün başarısız olduğunu mu düşünüyorsun. o zaman yanılıyorsun çünkü bu güç, karma ekonomiye geçince çöktü. bahsedilen gücün karşısında dünyanın tüm kapitalist devletleri ve onların yardakçıları natoyu kurdular. hiç baktın mı nato doktrinine anlaşmasına ne yazıyor. tamamen savunma ağırlıklı.
senin tuttu dediğin gücün tamamına siz hepiniz ben tek demiş bir güçten bahsediyoruz. aynı verili dönemde sağlık ve eğitimde diğerlerini sollamış bir güçten bahsediyoruz. o değil kişi başına gayri safi milli hasılası 4500 dolar olan bir ülkeden bahsediyoruz. (iktisatçı işletmeci bunu iyi bilir kişi başı demek toplamın nüfusa oranı demek, yani herkes kapitalizmde 4500 kaaznıyor demek değil. yarısı aç amerikanın, açlık seviyesinde). ama sosyalizmde herkes aynı parayı alıyor. hizmetlerin tümü de bedava.
komünizm aslında devlet, erdemli şehir, güneş devleti gibi ütopyalardan biridir. dünya üzerinde hiçbir topluluk tam anlamıyla komünal yaşayamamış ve tam anlamıyla sosyal kolektivizmi uygulayamamışken, komünizm bunu eleştiren ve tüketim araçlarının ortak kullanımı, dünya vatandaşlığı (bkz: stoacılık) vb. unsurları taşıyan bir ütopyadır. ütopyanın da anlamı gerçek olmayan, tasarlanmış devlet yönetimi olduğundan diyebiliriz ki komünizm bir ütopyadır. ütopyalarda birer hayaldir. bu durumda komünizmde bir hayaldir.
proloterya sınıflaşamamış sınıftır. eğer sınıflaşmış ve sosyalist aşamada hukukun verdiği güçle burjuvazi yi veya sermaye sahiplerini yok etmiş olsalardı şimdi komünizm in realitesinden bahsediyor olacaktık. ancak komünizm bir hayal olarak kaldı, neden? komünist ahlak yetmedi karl amcanın dediğinin aksine. sınıf bilinci oluşmadı proloterya da. ya da onlar zaten bir sınıf değildi.
komilerin kombi olduğu bir şey mi ? hayat ne garip ağaçlar böcekler komiler. komünist yazmayı beceremeyen insanların komünizm ya da herhangi bir -izm hakkında fikir belirtebilmeleri. komik şeyler hep bunlar.
vatanımdaki ergen komünistler anlamamakta ısrar etselerde bütün dünyaca anlaşılmaya başlanmış bir gerçektir. bir kere sosyal adaletten ve paylaşımdan bahseden ne kadar insan varsa hepsi dediklerinin tam tersini yapmaktadır ya da tam tersi bi hayat sürmektedir. sovyet rusya döneminde komünist parti yöneticilerinin yaşam tarzı rus halkını komünizmden soğutmaya yetmiştir. hakeza önümüzde çin ve küba örnekleri varken ve ordaki halklar zulum altında inlerken hala bir komünizimden bahsetmek hayalden öte bir ütopyadır. zaten şuana kadar 4 ülkede uygulanmaya çalışıp ikisinde felaketle sonuçlanması, geriye kalan ikisindeyse son demlerini yaşaması komünizmin çöktüğünün en büyük göstergesidir. özet olarak komünizm bir hayalden öte gidememiştir ve gidemeyecektir.
hayaldi bitti... var mı komünistim diyen etrafınızda? yok! çok tantana kopardı ama zaten imkansız bir düştü...
en azından dünyada komünizmin sefasını sürenler çok oldu da bizim buralarda meydanlarda "dayak yemekten" başka bir işe yaramadı. hep o meydan dayağı görüntüleri aklıma geliyor...
Şimdi "korkunç yenge" yazsam ergenler boş boş bakarlar (tabi okuma zahmetine de girmedikleri için), bilenler "sahi ya, öyle bir kadın vardı" diyecek...
Madame Nhu... Güney Vietnam'ı kocası ve kaynıyla birlikte yöneten ve sömüren kadın... Batı basınında Dragon Lady olarak geçerdi, Ejderha Hanım...
Bir de kuzeyli General Giap vardı. 101 yaşına kadar yaşamıştı. General Giap önce Fransız ordusunu perişan etmiş, sonra da Amerikan ordusunu yenmiş adamdır.
Ne tuhaf, o zamanlar dünyayı kasıp kavuran Vietnam'ı şimdi kimse ne hatırlıyor, ne de öldüler mi kaldılar mı, ne yerler ne içerler diye merak ediyor... Komünizmin Kuzey Kore ve Küba'da sürmesi herkesi şaşırtıyor da Vietnam kimsenin umurunda değil.
iki emperyalist blok arasındaki çekişme dünyanın öbür ucunda, Uzakdoğu'da sürdüğü sürece rahattı buralardakiler. Sonra, 1967 yılında israil saldırısıyla "sistemlerin çatışma noktası" Ortadoğu'ya kayıverdi.
Yani, bizim salim eski komünistlerin sandığı gibi Vietnam savaşı "bizim savaşımız" değildi. Tam tersine, çatışma dünyanın öbür ucunda sürdüğü sürece bizim bu köşede başımız derde girmeyecekti.
Vietnam'da "pisliği yapan" da komünistlerdi aslında.
ABD, dünya savaşının son aylarında Yalta'da varılan "paylaşım anlaşmasına" saygı gösteriyor, Sovyet nüfuz bölgesine bulaşmıyordu. işte bunun için ne Macaristan ayaklanmasında kılını kıpırdattı, ne de Çekoslovakya olaylarında.
Tam tersine, komünistler sürekli mızıkçılık ettiler. Önce Kuzey Kore güneye bulaştı, sonra da Kuzey Vietnam kendi güneyine. Daha sonra da Kızılordu Afganistan'a.
Fakat gün geldi, kapitalist emperyalistler de israil vasıtasıyla su koyuverdiler.
Sistemlerin biri battı, öteki sıkıntı içinde.
Ölülere soramayacağımız için, o zamanlar "Fruko" diye tabir edilen "toplum polisinin" copuna aşina olan eski eski komünistleri bulup sormak lazım;
Vietnam'ın yarısının değil de tamamının komünist olabilmesi için bu ülkede dayak yemeye değer miymiş?
