yobaz, kelime anlamıyla, yeniliklere kapalı ve dar bir görüşü savunan, sabit fikirli bir birey olarak adlandırılacağına göre, her görüşün, her fikrin ve her hizbin muhakkak yobazı vardır. ve yobazlık, sanıldığı gibi sadece '' din '' bayrağı altında değil, aksine tüm görüşlerde dalgalandırılabilir. çok net bir misal vereceğim ki, yobazlığın dehşeti önünde efsanevi bir hadise dinleyeceksiniz...
lenin' in kasaplık yaptığı dönemde, türkiye' den bir profesir rusya' ya gidiyor ve lenin' in elini sıkıyor. lenin, çin' den, vietnam' dan, yahut bilmem nereden gelmiş herhangi biri gibi elini sıkıyor bu profesörün o kadar ! ondan sonra bu adam bir eldiven giyiyor ve hayatı boyunca insan eli sıkmıyor. bu müthiş yobazın adı da sadrettin celâl' dir. tarihe not düşülsün...
böyledir komünizm yobazı... din yobazına takla attıracak kadar bağnazdır...
gelenekler ve göreneklerle karıştırılmadan düşünülürse yoktur efendim böyle bir şey. ki gelenek ve görenekler de bir çeşit hayata tutunma yöntemidir ve bence çok değer arz etmez. sınıfsız toplumun ne demek olduğunu dahi düşünemeyen birey elbetteki bu kavramın ne ifade ettiğinden bi haber olacaktır! oysaki bunu bilmek isteyen birey, kavramı dahi anlamak için her gün bir posta düşünür ve yeni bir fikir bulur. evirir çevirir ama aynı kalmaz. kalamaz. düşünmek, zihni kullanmak yobazlığın düşmanıdır. zihni kullanıp da hala aynı hareket etmek se farklı bir sınıflandırma içerisine girer ki bu konuya hiç değinmiyorum.
kısacası komünizm de yobazlık olamaz. komünistlerdeki yobazlık derseniz o da ayrı bir başlık gerektirir. saygılar.
