oldukça mantıklı bir önermedir. yıllardır internet ortamlarında, gerek forumlarda, gerek sözlüklerde ve bilumum sanal komünitede edindiğim izlenim, komünizm veya sosyalizm tartışmalarında komünist düşünceyi savunan arkadaşlardan gelen argünamların sürekli kitabi olduğu, özellikle das kapitalden referans aldıkları yönünde. insanlar hala, kapitalizmin bütün zararlarıyla ortaya çıktığı bir dönemde, dönemin halihazırdaki durumuna karşı bir duruş geliştirmiş bir kitabın öğretileriyle tartışıyorlar ve işin garip tarafı, bu tavır da hiç değişmiyor. adamlara ne söyleseniz, hemen marx'tan bir alıntıyla cevap veriyorlar. duygusallaştıklarında ise hemen imdada darağacında üç fidan yetişiyor. bugüne kadar karşılaştığım komünist arkadaşlarımın neredeyse hepsinden aynı sözleri, aynı iddiaları duydum.
üzülerek söylüyorum ki, bugüna kadar içine girdiğim tartışmalarda gördüklerim, das kapital'in öğretilerinin dogmatikleşme sürecinde olduğunu söylüyor bana. bu duruma bilimsel açıdan yaklaştığımızda ise oldukça vahim bir manzara var karşımızda. yani, dünyayı sosyalizm veya komünizmin kurtaracağı falan yok. bu arkadaşlara ufak bir hatırlatma; sosyal bilimlerin tezahürleri hiç bir zaman mutlaklık taşımaz *. bunun çok daha nesnel dayanakları olan pozitif bilimlerde bile böyle olamadığı, her bir konuda onlarca ayrı fikir olabildiği bilinirken, kim sosyal bilimlerde kendi kavrayışını biricik kavrayış olarak sunabilir? farkında olmamız gereken şey bu tavrın dogmatik bir anlayışın sonucu olduğudur; tarih boyunca sık sık karşımıza çıktığı için onu hemen tanıyabiliriz. sosyal bilimlerin içinde anti tezler, farklı kuramlar ve görüşler ayan beyanken bunları göremezsek ve hatta görmemeye özel bir gayret gösterecek olursak, tabii ki bir noktada kendi öznel kavrayışlarımızı mutlaklaştırmaya, kendi teorik evrenimize hapsolmaya ve onun haricinde kalan yaklaşımları örneğin bilimselliğin dışında kalan yaklaşımlar olarak lanse etmeye başlayabiliriz. bu bize insan aklının dogmatikleştirilmesinin kapılarını da ardına kadar açar.
bu düşünceyi güden insanların bir çoğu her zaman kendinin olaylara tarafsız bakıp karşıt düşüncedekilerle arasında empati kurabildiğini iddia eder fakat karşısındakinin haklı kendi düşüncesinin yalnış olabileceğini kabul edeni gören yoktur sanırım. onlara göre hep kendileri haklıdır hep karşısında ki dar görüşlü ve bağnazdır hatta bazen cahil, apolitik, bağnaz... bile olunabilir bu insanların gözünde halbuki bilmezler kendileri hayata ne kadar dar ve kapalı bir pencereden bakarlar.
