kapitalist sistem içerisinde komünizmi savunan bireylerin kendileri için talep ettikleri özgürlüğü evlatlarına sunmamaları iki yüzlü bir davranış olacaktır. neticede sanıyorum ki dogmatik bir komünizmi benimsemiş aynı şekilde taparcasına bu anlayışa inanç olarak sahip bireyler yetiştirmek istemeyecektir. değilse eleştirdikleri bir sonraki nesil yobaz komunistlerden oluşur.
en doğrusu çocuğa birey olarak yaklaşmak ve buna uygun şekilde seçme hakkını vermektir. bunu da belirli bir yaştan sonra yapmak gerekir. zira çocuk özenti duyup etkiye kapılmamalıdır. ebevynin en temel görevi kend kararını verebilecek bunu yaparken sadece kendi iradesini ve duygularını temel alacak bireyler yetiştirmektir.
bir hayalden öte geçemez. bir kısım çalışır, diğeri karşıdan bakar. adam yaz kış çalışır, 80 yaşını geçmiştir. halen de çalışır, karşıdan izleyen bunun yerinde olsan bu sıcakta ne işim antalya'da, yayla yayla gezerim der. işte bu çalışan adam ile çalışmayan izleyen adam arasında hali ile fark olacaktır. biri zengin diğeri fakir. şimdi bu fakir zengin ile eşit olmalıyım dese buna kaç kişi inanır. durum aynen böyle.
