insanların başına gelen, kendisi için üzücü ve gurur kırıcı bile olsa başkaları için komik görünümler oluşturan düşme halleridir.
üniversite de ders başlamak üzereyken, amfide önünde oturan arkadaşının gösterdiği bir şeye hafifçe poponu koltuktan kaldırıp uzanarak baktığın sırada hocanın sınıfa girmesiyle yerine oturmak için hamle yaparsın.
fakat hesaplamadığın şey koltuğun o sırada kapanmış olduğudur. amfideki pür sessizlik içerisinde gümbürtüyle bir düşme sesi sonrasında, bulunduğun yerden sadece havaya uzanmış ayakların görünmektedir.
amfi kademeli olduğu için havada debelenen ayakların herkes tarafından görülmesi mümkündür.
keşke, ders bitimine kadar öyle kalma şansım olsa da kimse yüzümü görmese dersin.
bozuntuya vermeme şansında yoktur. ne gülebilir ne ağlayabilirsin, tüm amfi güler o ayrı..
karlı bir kış günü, yanınızda bir kaç arkadaşla okula giderken önünüzde yürüyen gençlere düştükleri için çok gülersiniz. kader bu olsa gerek, aynı düşülen yerde bir de siz düşersiniz. arkadaşlarınız bir kahkaha atar ki, az önce sizin güldüğünüz gençler arkalarına bakıp olaya tanık olurlar. siz bize gülersiniz ha, der gibi bakıp bayağı bir dalga geçmeleri hiç akıldan çıkmayan tatlı bir anıdır.
