televizyonda görülen-duyulan en samimiyetsiz seylerden bir tanesidir.
'haydi cocuklaaaar, burada gülüyoruz. naaapiyomusuz? gülüyomusuuuuuz..' hissi uyandiriyor. igrenc.
(bkz: gülmüyorum ulan)
avrupa yakası'nda çok sık duyduğumuz sestir. hani ortada gülünecek pek bir şey de yoktur aslında ama montajcı mı çok mal, anlamadım gitti. 2 lafın arasına koyuyor o sesi.
izleyenleri öküz yerine koymak gibi bir şeydir. ayrıca insan psikolojisine de ters yani. insana yapması gereken bir şeyi söylemek büyük bir hatadır. çünkü zorla yapatırım insanın doğasına aykırıdır.
komik olan kısımlarda pek dikkat çekmeyen efekttir. çünkü siz gülüyorsunuz, efekt size katılıyor, sizi destekliyor 'espri anlayışın iyiymiş hacıı' mesajı veriyor alttan alttan. ama size komik gelmeyen kısımlarda 'mal gibi her yere de bu efektten eklemişler' damgasını yemekten kurtulamıyor.
normalde ingiltere ve amerika'da sitcomlar stüdyodaki kalabalık bir izleyici grubu önünde çekilir ve sahnelerdeki kahkahalar o sırada kaydedilir. eğer bu imkan yoksa, dizi çekildikten sonra, bölüm bir grup seyirciye izletilir ve kahkahalar o gösterimde kaydedilir. dolayısıyla doğaldır. hiç de samimiyetsiz bir durum değildir.
türkiye'deki süper ultra mega sitcomlarda ise ota boka konserve kahkahayı basarlar. o yüzden gayet öküzce bir durum ortaya çıkar.
