içimi yaktı ve binler defa lanet ettim türkiye' yi bu hale getirenlere. ' kolum nerde benim' diyen askerlerin çığlıkları içimi parçaladı.
evet bu insan yakarışı son kuzey ırak operasyonundan kalan acı çırpınaşlardan ne yazık ki sadece bir tanesi. keşke hiç olmasaydı. bunları anlatan da bizzat halamınoğludur ve şöyle devam etti: 'birçok arkadaşımın cenazasini gözyaşlarıyla sınırdan vatana getirdik. can dostlarım birer birer düştüler gözümün önünde. biz de hiç dönemeyeceğimizi zannettik. birşey benim hafızamdan hiç silinmeyecek; şehit düşen askerlerin hep kenar mahalle insanları olması, köylü olması ya da milliyetçilik duygularıyla aşırı doldurulmuş kesimden gelen insanlardan oluşması. bir tane zengin evladı yoktu, ben görmedim hiç. insanın ağrına gidiyor. ister istemez -biz kim için savaşıyoruz?- sormadan edemiyorsunuz. neden bizim gibi köylüler, dar gelirliler vatanın ekmeğinden yerken beri ediliyor da vatanı savunurken ön plana sürülüyor?!!
işte tüm bunları bile bile yine de ' vatan sağolsun ' diyorum. bize böyle söylettiren sevgi değil aşktır diyor.
gerçek bir şairdir kendisi.
