altı milyar insana çarpmadan yürüdüm kollarım yanımda. onlar bana çarptı. kimizin kolu kanadı , kimimizin kalbi, çoğumuzun hayalleri kırıldı.
benimse yaşadığım derin bir hayatkırıklığı !
yaşadığım en derin kırıklık ruhumda. dev bir kraterle birlikte yaşıyorum hergün. bu yüzden vazgeçtim artık insanlara değmeden yaşamaktan. açtım kollarımı iki yana ve öylece durdum kıpırdamadan;
gelin! çarpın bana! vazgeçtim size çarpmadan yürümekten. kimler devrilecek, kimler sarılacak bana, kimler sevişecek ruhumla, düşünmek istemiyorum. artık ufuk çizgisi yok. artık gitmeniz ereken bir yer yok. ben size söylüyorum dünya yuvarlak. siz sadece inanın. ister çarpın ister dövün beni. ister koltukaltıma sığının bir yağmurda. ben hiç kıpırdamadan, yalnızca kaburgalarımın altındaki körüklü aşk kafesinden soluyarak bekleyeceğim sizi. artık gitmenize gerek yok biyere. hepsi size gelir. yine de ekmeğinizi kendiniz alın. ben size ancak hayaletme gücü ve en irisinden yağan tutkulu dolu taneleri getirebilirim. ben yalnızca hayatın kapıcısıyım. hayattan kaçanların değil.
