aslında taktik yapan insandır bir nevi. barındırmamak lazım böyle insanları. hemen düşünceli anlayışlı ayağına yatmak da neyin nesidir? kolay affedebiliyor çünkü, kendisi senin nanenden daha büyük bir nane yedi ki kamufile etmek istiyor kendi açığını. suçsuzken suçlu durumuna düşmek vardır ya bu da suçluyken on kaplan gücünde suçlu statüsüne atlamaktır yani.
Affetmek demeyelim de hoşgörebilen, gönlü alınabilen diyelim. Öyle dersek benim. Ama gelin görün ki ne zaman insanları alttan almaya kalksam aynı hoşgörüyü bulamadım. Bir çok defa başıma geldi bu, uzlaşmaya çalışıp boşa kürek çektiğim çok oldu. insanların katı ve anlayışsız tavırlarıyla karşılaşmaktan sıkıldım artık. Yine de bu özelliğe sahip olmak beni mutlu ediyor. Ben bana yapılmasından hoşnut olmadığım bir şeyi başkasına yapmamaya gayret ediyorum çünkü.
Şahsımın da bu karaktere uyduğuna inanıyorum. Çünkü affettiğim insanşardan tekrar tekrar darbe yiyorum.
Aslında kendimi korumak için affetmemem, kin tutmam gerektiğini biliyorum, lakin ozaman da içim rahat etmiyor. Bence böylesi benim için daha sağlıklı. Kolay affeden değil adilik yapanlar utansın.
hatasıyla, günahıyla ve paylaştıklarıyla var olan tek canlı insan. akıl ve irade sahibi hiçbir insan kendini kusursuz olarak tanımlamaz.
siz haklarınızı ve hislerinizi onlara bırakmayın, kendiniz emniyet altına alın. bu yükle yaşamak zorunda bırakmayın kendinizi.
