adını hatırlamadığım bir gazetecinin köşe yazısındaki çocuktur. çocuk gözaltına alınır bir suçun şüphelisi olarak. polis pantolonunu, donunu indirir çocuğun ve üzerine çömelttirdiği kola şişesine bastırır omzundan. sonra yazar şöyle devam eder: "o kola şişesi 30 saniyede kanla dolmuştu. insanlığımdan o kadar utanacağım bir an daha olacağını sanmıyorum."
muhtemelen cezmi ersözvari bir yazarımızın kaleme aldığı bir yazısı olabilir. 12 eylül döneminin sindirme yöntemleri arasında bu ve türevleri işkencelere çok sık rastlanmıştır, hem sol, hem sağ, hem islamcı cenahta...
evet, bu olaya maruz kalan kişi, elimde silahımla vurmak istediğim kişi bile olsa, bu işkenceden utanırım ben arkadaş!
insan hayatında önemli şeyler vardır: aile, iş, aşk... tek bir şey hepsini boşa çıkarır, bu da öyle bir şey. anlatsan anlatamazsın, anlatsalar anlamazsın. soğur kalırsın her şeye karşı...
bu hikayenin bir de cezmi ersöz tarafından aktarılan "kanlı ayakkabı" örneği vardır. işkenceden geçen birinin işportacıda satılan kanlı ayakkabı hikayesi...
yaşanmış, hatırlanmak istenmese de, hatırlanması bu ülkenin vicdan sahiplerince bu ülkenin unutkan beyinlerine salık verilmesi zaruri olan durumdur.
(bkz: unutma unutturma!)
