efendim bugünün 30lu yaşlara merdiven dayamış hayallerini rengarenk boyamış yüzüne top gelince ansızın ağlamış neslin en gözde mahalle bahislerindendir.parsellenen boş alana iğreti iki taş koyup meydan savaşı şeklinde başlayıp muharebe biçiminde devam eden kimi zaman soteden seyirci desteği alıp bakkalın hasılat rekoru kırmasını sağlayan sulu çarpışma da denebilir.
mutlaka taraflardan birisi oyunu pardon bahsi kazanır,kaybeden taraf kan ter içinde bakkala gidip gazozları alır gelir ya esas curcuna ondan sonra başlar.galip taraf buz gibi gazozu tepeye dikip serinlerken yenilen bebeler melun melun sokağın ortasında bir dahaki bahsin hesabını yapmaya başlarlar.
işin en gıcıklayıcı nostaljik tarafı da,bilmem kaç mahalle öteden en uyuz olduğunuz adam gelip sizinle alay eder,bir anda her tarafınızı alerjik bir kaşınma sarar,beslenme çantasındaki yumrtadan farksız hissedersiniz kendinizi...
her şeye rağmen spontane biçimde ortaya çıkmış bu ve benzeri çocukluk eğlenceleri eski bir sokak ya da eskimiş bir duvar kadar hatrı sayılır bir yer eder insanın ömründe...
özlenendir. bir de bunun sokakta tek başına yürürken yol kenarında görüp küçük plaselerle sürüklediğin versiyonu vardır. vurdukça eğilir. rüzgarın da etkisiyle havada dönüşüne tanıklık etmek tarifsiz bir mutluluktur.
