yurdumuzun yaşam tarzına yerleşmiş pişkinlikler trajedisini çok iyi tanımlayan deyim.sade vatandaş, siyasetçi, köşe yazarı, manken, şarkıcı, makinanın zekisi ya da başka birşey.hiç farketmez.kim kime ne demiş, ne yapmış çok çabuk unutulur bu ülkede.yeter ki çıkarlar ortak paydada buluşsun.tüm söylenenler, yapılanlar unutulur.hayat kaldığı yerden devam eder.şahsiyet mi? onur mu? kimin umrunda?
