aslında unuttuğunuz acı veya tatlı anıları bu durum sebebiyle hatırlayacağınız güzel bir psikolojik deneyimdir. benim unutamadığım çocukluk hatıralarımda o antalya'nın güzel kamp bahçelerinin kokusu var. sabah deniz ve yaz akşamının o kokusu, çocuklarla yarın yokmuşcasına eğlendiğimiz, dert tasanın olmadığı kokular. hatırlayabiliyorum hayal mayal. bu hafızanın başka bir çeşidi de müzik hafızasıdır. o vs müzik, o vs yeri hatırlatır mesela.
Vedat- kim osurdu ulan!
koray- ya valla ben osurmadım
necati- şerefsizim ben de değilim.
vedat- Siktir ordan ibne necati sen 3 sene önce benim evde tuvalete girmiştin. tuvalet 2 ay böyle kokmuştu. koku hafızası var olm bende yemezler.
Sokakta yürüken burnunuza dokunan hafif bir koku koca caddenin ortasında bir anda donakalmanıza ve seneler öncesine dalmanıza yol açabilir.
Defalarca derin nefesler alınır o kokuyu bir daha alabilmek için ama kaybolmuştur çoktan.
Tıpkı o kokunun hatırlattığı şeyler gibi...
Anılarınızla başbaşa bırakır. Bazı kokular gerçekten çok acımasızdır.
Sokakta yürüyorum, bir koku geliyor burnuma. Ve yarım saniye içinde o kokuyu duyduğum güne, an'a gidiyorum ve her şey bütün detayıyla gözümün önüne geliyor. Başka zaman sorsan o günü hatırlamam mesela ama kokusunu duyduğum hiçbir şeyi, hiç kimseyi asla unutmam, unutamam. Bu her zaman için iyi bir sey degil tabi. insan bazı şeyleri unutmak da istiyor ama o kokular yok mu asla izin vermiyor bana. Koku mühim.
Bazen ufak bir esinti alır götürür 10-15 sene öncesine. Sırayla hatıralar, o kokuyu tutmak istersin burnunda, bir süre saklarsın ta ki diğer esintiye kadar.
Şu an otobüsteyim. Anaokulundan yeni çıkmış ikizler burnuma kreşimin kokusu getirdi. Bir ömür geçmiş bu kokuyu duymayalı ama anında tanıdım o huzuru...
