hayatımda sadece iki kez yedim. biri çocukken ailemle, biri de lisede okulca götürüldüğümüz atatürk orman çiftliğinde.
sakatat sevmemek, midye sevmemek doğal ve insani bir eylemdir. fakat yok ben onu yemem şunu yemem, hayvansal gıda yemem, sarmısak yemem, zeytinyağlı hariç sarma yemem tarzı mızmız ve çıtkırıldım insanlar midemi ekşitiyor.
ilk buluşmada sevgili adayını koloreçciye götürünce sevgili adayını kanka potasına düşüren kızdır ben yaptım biliyorum bir yıldır o kadar biber turşusunu nasıl yedin geyiği de cabası.
Gayet normal bir durumdur.ben şu anlayışı sevmiyorum ünv.kokorec yada işkembe çorbası dediğim zaman bütün kızlar iyyyy derken ben onların sevip bnim sevmediğim kumpire iyyyy demiyordum.Damak tadı herkese göre değişiyor.yani demem o ki ben kokoreç severim ve güzel yapılmışsa her yerde hiçte çekinmeden yerdim.
benim sevgilimdir, ne var bunda oğlum? lezzetli olan herşey cinsiyet ayırt etmeksizin lezzetlidir yani. haftaya da işkembe içeceğiz aşkımla bol sarmısaklı ohh.
Bir kizdir. Muhtemelen midye tava ve midye dolmayi da siparisine eklemistir. Tabi buyuk ayranla birlikte.
Arkadaslar bana bir seyler oluyor. Acim. Evt.
sebzelisi kokoreç değildir. kokoreç sadece baharat eşliğinde yenir. yanında da ayran içilir. önce yarım ekmek peşine çeyrek ekmekle final yapılır. çiftlik, dükkan falan da hikayedir. en lezzetlisi tezgah üstünde olur. evet afiyetle yiyorum.
