kokoreç sırası bekleyen adamdır.(şimdi de böyle bir ekol baş gösterdi farkında mısın? adam tanım illetinden kurtulmak içün, daha bir illetleşiyor ve başlığı birebir yazıp tanımlamış sayılıyor. böyle bir kolaya kaçmacılık, böyle bir adamsendecilik, böyle bir deveyesormuşlarnedenboynuneğricilik.. olmaz yavrum olmaz, sözgelimi sen kalkıp amcık diye bi nick alsan, ben de senin nickaltına tutup, "amcıktır." yazsam, hesap sormaz mısın benden, sustalıyı çekmez misin, öyle düşün, samimi ol.)
türk erkeğinin bokla enteresan bir bağı vardır aziz ve muhterem dostlar: yemek ve sıçmak. sıçmanın bokla birebir bağı olduğu içün ayrıntı vermiyorum. ee, yemek mevzuu da kendi arasında dallara ayrılıyor bu bağlamda: türk erkeğinin bokla en haşır neşir olduğu üç olgu vardır; 1-kanalizasyon[ki yenmez -bi arabanın patlayan lağımın sularını ağzıma sıçratması hadisesini es geçersek, henüz bu kitlesel ve imece usulü boku tatmış değilim], 2-işkembe çorbası 3-kokoreç.
ben de yukarıdaki öğelere göre klasik türk erkeğiyim işte, bir nevi ispat kabilinden (bkz: işkembe çorbası/@vaudeville for vendetta). haftanın üç beş günü, gece çıkar yerim bu pişmiş bok kesesi kokoreci, bu da bir yerde gözlem şansı veriyor değil mi?
mevzuya girişi uzattık, hemen akıyorum kokoreç sırasını bekleyen amcaya. genel özellikleri şudur; ayda, hatta iki ayda bir kokoreç yeme şansı yakalamıştır, kendi kokoreçinin yapılmasına daha dört tüm, iki yarım vardır, kaskatı kesilir izler kokoreççinin takatukatakatuka bağırsakları doğramasını, baharatı serpmesini, hafif üşümektedir(yaz kış fark eylemez, kokoreç gündüz yenmez), birazdan yiyeceği kokorecin keyfiyle etrafa gülücükler saçar..
sonunda nolur, o sancılı bekleme sürecinden sonra kavuşur kokoreçine, ha bitti ha bitecek korkusuyla, hem yediğinden bi bok anlamaz, hem kokoreçin ne kadar pahalı olduğunun muhabbetini yapar. eh be dürzü kokoreç o kadar pahalı olmasa sen yine aynı tadı alacak mısın, oh eduardo, söyle bana alacak mısın?
neyse de, flört aşamasının nazlı, acılı tatlılı bi evresi vardır ya hani, işte hayatın o ilginç tadını tuzunu boktan kokoreç tezgahlarından edinebilen insanları gördükçe(ki bu kişi "kokoreç sırası bekleyen adam" oluyor), mutluluk denen şeyin; beklenti babında "büyüklük"le doğru orantılı olmadığını, ne bileyim bi terlikte, bi filmde, hatta aha bokta bile gizli olabileceğini anlıyorum.
böyleyken böyle. tanım: kokoreç sırası bekleyen adamdır.(benim nickim amcık değil olum, sen düşün banane, ehheheheeheheheheheheheheh ayh çok güldük.)
- kokoreç sırası bekliyorum şu an ve çok korkuyorum biliyor musunuz. neden mi? şurdan bi yerlerden bi zabıta çıkıp da 'ehe ehe, avrupa birliğine girdik, kokoreç yasaklandı. kaldırın çabuk tezgahı, yoksa büyük ceza yazarım' filan demesinden korkuyorum.. hadi be abicim, elini biraz çabuk tut.
paraya doymuş şampiyon kokoreçde bir tarafı kalkık, müşterisini umursamayan, almazsan alma modundaki garsonlardan bekliyorsa sinir katsayısı tavan yapacak kişidir.
çok büyük ihtimalle yüksek oranda alkolü kanında dolaştırmakta olan kişidir. zira bu kokoreç denen nesne, bilhassa çakırkeyf hallerde yenir. hele ki bunu yemek için kafanın epeyce bir güzelleşmiş olması şarttır. bu sebeple konu mankeni adamımız, kokorecini haftaiçi yiyecek olursa sıra beklemekten de büyük oranda kurtulacaktır; zira sırayı oluşturan genç kokoreç tüketicisi nüfus cuma ve cumartesi akşamları peydah olmaktadır. diğer aksamlarda ise kokorecci amcalarımız (beşiktaş'ın spesifik örneği olarak (bkz: kokorecci imam)) bırakınız sıra oluşup o sırada bekleyen adamlar olmasını yoldan geçen birinin tezgahı görüp canı çekse de bi satış yapsak diye bekleşirler. ha ay sonunda toplam hasılatları epeyce bir okkalı olur genelde; onu da işte sıra beklemeyi bile göze alan cefakar müşterilerine borçludurlar.
izmir'in karşıyaka'sında gümüşpala diye bir semt vardır. eski ziraat bankasının karşısında gün hiç ağarmaz. gün kararmaya başlar başlamaz bizim kokoreççi mehmet abinin sarı lambası ışıldatıverir oraları, arzu ekmek fırınının önünde ne zaman bir karanlık görseniz bilin ki ya mehmet abi ölmüştür ya da bitirmiştir kokoreci allah'ın ajjları ya. ağzına sumak attığım çocukları ne var da üçer beşer yiyonuz
