çocuk dediğin büyük sorumluluk ister. keşke insanlar çocuk yapıp al tablet git oyna diye başlarından savmak yerine iyi bir ebeveyn olacağına inanana kadar böyle büyük bir sorumluluk almasa.
Evlilik 2 kişinin yaşamını ortak alanda, ortak imkanlarla idame ettirmesidir.
Evlat sahibi olmak ise, ömür boyu sorumluluk getiren, kendinden daha çok düşünmen gereken, sana bağlı/bağımlı bir canlıyı hayatına dahil etmektir. Hem de bile isteye. 10 yıl 20 yıl değil ta ki ölene dek.
Basite indirgeyip, çoğalmak gereklidir diye düşünmek oldukça gereksiz. iki insan ortak bir gen büyütmezse de sonsuza kadar birbiriyle mutlu mesut yaşayabilir. Ya da dünyaya geldikten sonra zaten sonsuza kadar anne/babasın neden bu sorumluluğu alabileceğin kadar geç almayasın ki?
Yani yeğenime olan sevgime bakıyorum. Ya da kedime. Bunları ben doğurmadım ama özlesem aklımı kaçıracak gibi oluyorum. Ya bir de doğursam? Sevgi/bağlılık/Tutku/fedakarlık/önceliklerin hepsinin sıralaması değişeceği gibi hayatındaki insanların sıralaması da değişecek. Büyük delilik!!
(Evliliği koca istemek olarak nitelendirecek kadar sığ olamazsınız değil mi? Bu konuya değinmeden geçeceğim)
