Ortak düşmana karşı verilen savaş olarak bence doğru bir ifade olabilir.
Kürtler bileşik Kurdistan kurmak için kurucu bir mit uydurmaya ihtiyaç duyuyorlar. Böylece hepimiz kurduz hepimiz kobane de savastik bu ülkeyi beraber kurduk edebiyatı yapabilecekler.
''eşgenelbaşkanın çanakkale ile karşılaştırdığı zafere bak! sizin zaferleriniz, kahramanlığınız böyleyse, amerikan uçaklarının himayesinde kobaniye girmekse, özerklik, federasyon filan diye hiç boşuna heveslenmeyin. siz ancak kadınlara zılgıt çektirerek, çocuklara taş attırarak eylem yaparsınız o kadar! ''
Kobani sadece bağımsız devlet kurmak isteyen Kürtlerin Amerikalıların yardımı olmadan bir kasabayı bile savunamayacağının göstergesidir.Birbirimizi kandırmayalım.
kobane kürtlerin çanakkalesi değildir, bu durum da çok basit mantıklarla açıklanabilir. insanların kıyas yapmasına da kızılmasın, kobanedeki direnişe de saygımız var ama çanakkale ile kıyas tutulacak bir direniş değildir. zira:
1 - kobane'ye dış devlet yardımı akıl almaz durumdadır, karşıdaki düşman ise tektir. kobane'yi amerikan savaş uçakları korumuş, koalisyon savaş uçakları korumuş, şehri düşmekten amerikalılar kurtarmıştır.
1- osmanlı'ya ise yardım eden tek devlet almanlardır, onların yardımı da çok kısıtlıdır. aynı almanya kobanedeki kürtlere de silah verdi ama durum asla kıyas kabul edilir vaziyette değil. almanlar kobanedeki her ypg militanını baştan aşağı donattı, osmanlılar çarıkla savaştı. karşıdaki düşman ise tek değil, şairin yazdığı gibi Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ idi. bir çok devletin donanması vardı, anzaclar vardı...
2- osmanlı kobanede emperyal güçlere son osmanlı tokadını atmış, hızına yetişemediği modern dünyaya son nefesini vermeden tarih boyunca kim olduğunu, ne olduğunu, neler yapabildiğini, yaşlansa bile hala bir pençesi tehlikeli bir aslan olduğunu hatırlatmış, tek bir imparatorluk haliyle en güçlü imparatorluklara "net yenilgi" yaşatmıştır.
2- kobanede ise emperyal güçlerin yardımıyla yarısı çocuk olan manyak bir çete püskürtülmüştür. üstelik bu çetenin esas kuşatması o dönem kobane değil erbil idi.
3- kobanede ölenler bin dahi değilken belki, çanakkalede yüzbinler şehit düşmüştür.
4 - çanakkale, bu ülkede kürtler de türkler de varolabilsin diye verilmiş bir müdafaadır, kobane ise kimse kusura bakmasın şehir boşaldıktan sonra bile sadece pkk'nın çıkarına işleyen, hatta türkiye'nin uğruna tehdit edildiği bir müdafaadır.
5- kobanede düzgün bir cephe savaşı neredeyse olmamışken, çanakkalede süngü savaşı verilmiştir, toprak kan kokmuştur, düşmanlar birbirini anlamış, cephelerden birbirine peksimet ve çikolata atmış, bir cephede çalınan yanık türküye, diğer cepheden alkış tutulmuştur. çanakkale bir insanlık destanıdır, savaş destanı dersek kısıtlarız. kobane ise şerefli bir direniştir, ama destan değil, kısa hikayedir.
olabildiğince objektif olup 5 madde yazdım, ne türkçü, ne kürtçü, ne bişeyci arkadaşları kırmak niyetim var. ancak bu ikisi birbiriyle çok alakasız.
allah vatanını korumak için canını veren her ferde rahmet eğlesin.
Bir ulus bilinci oluşturmak, kenetlenme sağlamak bakımından kobane müdafaası, çanakkale savaşı ile benzer neticeler taşımaktadır. Yani, kürtlerin dehhak efsanesi ya da türklerin ergenekon efsanesi, ulus bilinci oluşturmak açısından, söz konusu savaşlarla kıyaslandığında zayıftır. Dolayısıyla bu savaşlar, ortak bilinç oluşturmakta son derece işlevseldir. Canakkale, modern türkiye ile sonuçlandı, kobanenin nasil bir netice vereceği henüz netlik kazanmadı. Fakat duygudaslik oluşturmak bakımından, ikisi de ayni işlevi görmüştür.
çanakkalede yüzbinlerce kişiye karşı aç susuz şavaşılarak bir ülke baştan kurulmuştur.
kobane dediğin yerde 1000 tane teröristle başa çıkamayıp türk ordusundan yardım istiyorsan devlet kurma hayallerini sikeyim.
yanlış beyandır. kobane kürtler'in batıdan destek almadan savaşmayacağının kanıtıdır, tıpkı pkk'nın batı tarafından desteklenmeden savaşmadığı gibi. hani bu ışid sizi desteksiz, yardımsız yakaladı ağzınıza sıçtı, abd size silah gönderdiğinde götünüz yedi savaşmaya, işte bir gün türk ordusu'nun karşısına da böyle götünüz yaş çıkacaksınız, o zaman göreceğiz ne kadar erkek gibi savaşabildiğinizi. pkk ancak pusu kurar, açık alanda hikayedir.
çanakkale dünya savaşıydı gerilla savaşı değil. çanakkalede osmanlı halkı düzenli ve disipli orduya karşı savaştı kürtlerse kobenide düzensiz olan bir orduya karşı savaştı. iki yerin tek ortak yanı kobani ve çanakkale de şavaş yapılmış olmasıdır. başka ortak yanı yok
kobani değil ayn-el arap öncelikle belirteyim.
Hiç çanakkalede yazılan destan ile ayn-el arap ta yaşanan iki tarafında kevaşe olduğu olayı bir tutamayız.
Ulan siz değil miydiniz kobane(ayn-el arap) düşüyor yardım edin diye bağıran.Bunu bahane ederek size göre koalisyon ama işinize gelince gelmezse emperyalist güçlere yalvardınızda adamlar hava operasyonuyla yavaşlattı ışidi.Yavaşlatmasa ananızı neyse.
Çanakkale için bakın fazla yorum yapmayacağım üstad yazmış
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyâda eşi?
En kesif orduların yükleniyor dördü beşi.
-Tepeden yol bularak geçmek için Marmaraya-
Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.
Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!
Nerde-gösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı'
Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,
Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!
Eski Dünyâ, yeni Dünyâ, bütün akvâm-ı beşer,
Kaynıyor kum gibi, mahşer mi, hakikat mahşer.
Yedi iklimi cihânın duruyor karşında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk:
Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...
Hani, tâuna da züldür bu rezil istilâ!
Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-i asil,
Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkıyle, sefil,
Kustu Mehmedciğin aylarca durup karşısına;
Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.
Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.
Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,
Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.
Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,
Atılan her lağamın yaktığı: Yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer;
O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer...
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,
Boşanır sırtlara vâdilere, sağnak sağnak.
Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,
Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.
Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,
Sürü halinde gezerken sayısız teyyâre.
Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!
Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'â mı göğsündeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?
Çünkü te'sis-i ilahi o metin istihkâm.
Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;
Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedi serhaddi;
'O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme' dedi.
Asım'ın nesli...diyordum ya...nesilmiş gerçek:
işte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmiyecek.
Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...
O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar,
Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker!
Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.
Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi...
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.
Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın?
'Gömelim gel seni tarihe' desem, sığmazsın.
Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...
Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.
'Bu, taşındır' diyerek Kâ'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;
Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ namıyle,
Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;
Ebr-i nîsânı açık türbene çatsam da tavan,
Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;
Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına,
Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,
Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;
Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;
Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...
Yine bir şey yapabildim diyemem hâtırana.
Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,
Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,
Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...
Sen ki, islam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,
O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;
Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın;
Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın...Heyhât,
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana âğûşunu açmış duruyor Peygamber.
Diyeceğim şu ki ey TÜRK milleti bu aymazın açtığı başlığa bakmayın. Çanakkale'nin 100 yılı bu yıl herkes Çanakkale'ye gitsin...
alman silahları vardı bikbikbik. Türklerin silahı ikiyse karsı tarafınki 10 idi. Ayrıca oyle alman yardımı deyip gecemezsin. Muzelerden bile getirilen eski püsku toplarla(allah ne verdiyse) savastı türkler o savasta. Yeri geldi cephane tukendi süngüleri kaldı sadece ellerinde.
Canakkale'yi hicbir sekilde sacma versuslarınıza katmayın kirletmeyin. O topraklardan hala sıksan kan cıkar.
Çanakkale de erkek kılığına girip cephe'ye giden Türk kadınları ile, kobani'de kadın kılığına girerek çatışmadan kaçan kürt erkekleri karşılaştırıldığında komik kaçan benzetme.
Çanakkale'de bizi kurtarmaya gelen koalisyon güçleri yoktu parasını ödediğimiz savaş gemileri dahi verilmedi.
Anadolu Türklüğü varını yoğunu kullanarak bir destan yazmıştır
hayatında ayakkabı giymemiş insanlar bot giyerek Vatan müdafaası yapmak zorunda kalmıştır.
15 16 yaşındaki lise öğrencileri subay olarak cephe'de kendilerinden teknolojik olarak üstün olan düşmana geçit vermemiştir.
kobani diye adlandırdığınız yerde ise orospuluğunu yaptığınız uluslar arası dümbükler silahından uçağına kadar her şeyiyle yardıma koşmuştur. sizler 7 düvelle işid denilen örgüte kafa tutmaya çalışırken bizler 7 düveli toprağın altına denizin karanlık sularına göndermiş milletiz. bir ömür daha millet olarak yaşasanız yine böyle bir destan yazamazsınız.
Kobani Kürtler'in rezaletidir. Kobani Kürtler'in asla birlik olamayacağını gösteren olaydır. O kadar hewal kafası uçarken Turkiye'de götünü devirip yatan, hareket olarak da Türkiye Cumhuriyeti askerine, polisine, malına saldıran bir kitlenin rezilliğidir. Çanakkale bir zaferdir, ve savaştır. Büyük bir Savaş ile üç beş hewal kafa kopusunu bir tutamayiz.*
