99 da marmara depreminde gelen yardimlari memurlara maaş olarak veren koalisyon ile devletin kapismasi. Devletin ne halt yaptigini bilmem ama koalisyon donemi cok kotudur.
limitsiz güç ve yetki irade sahiplerini yoldan çıkarır, saptırır, yozlaştırır kısa sürede hak tanımaz, hukuk bilmez dediğim dedik kestiğim kestik, hastalıklı kişiliklere dönüştürür. buna inancım tam. halihazırda 'ak parti' örneği mevcut.
dahada sadeleştirelim konuyu. insan olarak ele alalım ve kendimizi sorgulamaya başlayalım. ele geçirdikçe, sahip oldukça, kazandıkça daha fazlasını isteriz. doymak bilmeyen bir iştahımız vardır. yetinmeyi bilmeyiz. tek partili yönetim tarzı da bu içgüdelere haizdir. rte'nin başbakanlık ve cumhurbaşkanlığından sonra başkanlık konusunda diretmesi bu içgüdüsel açlığın, doymak bilmezliğin en gözde örneği olabilir sanırım.
bununla beraber koalisyon hükümeti, birden fazla siyasi fikrin bir araya gelerek oluşturacağı yönetim tarzını simgeler. şuan en umut verici örneği almanya'da olandır. bir çok avrupa ülkesi ekonomik krizle boğuşurken almanya bu dalgalanmalarda dim dik ayakta kalabilmiştir. ama türkiye siyasi tarihine baktığımızda umut verici, rol model olabilecek kayda değer bir örneği mevcut değildir. 2002 öncesini hatırlamamız bile koalisyon anlayışının hafızalarımızda çok derin izler bıraktığını görebiliyoruz. faili meçhuller, terörle mücadele kapsamında yapılan örtülü ödenekler, suç örgütlerinin fazlalaşması ve devletle olan ilişkilerinin belgelenmesi, ekonomik dar boğazlar, ''kara çarşamba'' diye hatırladığımız dibe vuruşlar, her ay açılan zam paketleri, koltuk savaşları gibi daha bir çok örnek verilebilir. ve buna karşın neredeyse söylenecek tek bir olumlu tarafının olmaması düşündürücüdür.
şu halde değerlendirmeye tabi tuttuğumuz yönetim modellerinde istikrarsızlık, kutuplaşma, çatışma ortamı, güvensizlik, yozlaşma ve mali krizler kaçınılmaz esaslar olmuştur. bu esaslara göre geleceğe umutla bakmak ve insan kaynaklı uzlaşılara bel bağlamak zor görünüyor. her defasında güven duyulmuş, inanılmış, desteklenmiş oluşumların siyasiler eliyle sabote edilmesi toplumun bilinç altında kemikleşmiş iltihaplar meydana getirmiştir. bunun için toplumun neyin doğru neyin yanlış olduğunu çözümleme gücü ''güven'' duygusuyla beraber tahrip edilmiştir.
bu tarihsel yolculukta bitap düşmüş toplum, gittikçe ''bananeci'' vurdumduymaz, kayıtsız, günübirlik kitlelere dönüşmüştür.
sırtı dönük kitlelerin farkındalığını, sosyal alınganlığını hayata geçirmek etkin kılmak kolay olmayacaktır.
Tek parti dönemi alir ama her ne hikmetse bunun bilincinde olan akp her fırsatta mitinglerde koalisyon dönemiyle kendi dönemlerini karşılaştırırlar. Bakın biz yaptık onlar yaptı mı derler.
gelişmekte olan ve/veya ülke dışı kurum ve kuruluşların yönlendirmeleriyle yönetilen ülkelerde koalisyon çalışamaz. büyük facialara sebep olur. birkaç fikrin bir araya gelmesinden dolayı bu dış odaklara hizmet eden bazıları koltuk kavgaları çıkartır, faili meçhul cinayetler işler, örtülü ödeneklerle de devletin dengesini bozarlar. en büyük örneği 2002 öncesi. bizim ülke halkının iş ve ticari ahlakı olmadığı için koalisyon olan yerde herkes etrafını zengin etme peşinde olur bunlardan güçlü olanı sürekli değişkenlik gösterir.
koalisyonların etkili çalıştığı ülkelerin süper güçler olması tesadüf değildir. oturmuş devlet gelenekleri ve siyasi ahlakları mevcut olan bu süper güçlerin uzun zamandır tek parti ile yönetilmediğini hatırlatmakta fayda var. kanunlarını çok az değiştiren bu ülkelerde koalisyon ülkede zarar çıkartacak seviye
koalisyon dönemi bitiyor diye bu milleti kandırdılar kendi hanedanlıklarını kurmak için. Oysa Geniş tabanlı bir koalisyon çoğulcu siyasi kurumların oluşması için gereklidir. Belli ölçüde çoğulculuk olmazsa menfaat gruplarından biri (akp) diğer grupları hiçe sayarak iktidara el koyar. Nihayetinde bu durum son 20 yılda gördüğümüz gibi halkın sömürülesine yol açar.
