klasik muse tarzından, metal tınılarının ağırlıkta olduğu western konseptli bir parça. en iyiden ziyade en farklı muse eseri. ayrıca boş bir parça da sayılmaz, yer yer queen'e selam çakan sözleri ve film klişelerinin konu edildiği klibiyle de gayet de izlenilesi, dinlenilesidir.
muse'un yapıp yapabileceği, kısaca potansiyelinin tamamını kullandığı şarkı. tek problemi introyu farklı enstrumanlarla, farklı oktavlardan tekrar tekrar çalması, o biraz sıkmıyo değil. onun dışında, köprüdeki farklı kanallardan gelen vokalin sesi ve arkasında synth'li bass tınıları çok iyi olmuş. şarkının kopma noktasına da çok başarılı bi girişle şarkıya gayet güzel bi bitiş yapmışlar. ama yine de riff'lerdeki kendini tekrarlama sebebiyle bir paranoid android değil.
Fantastik alemlere sürükleyen, ayrıca Guitar Hero'da çalması çok eğlenceli olan lezzetli bir Muse parçası. Yükseliş dönemi parçasıdır aynı zamanda, bilenler bilir.
tüm muse şarkılarına hakim insanın asla en iyisi diyemeyeceği, fakat canlı dinlenildiğinde belki de en etkileyici şarkı. muhteşem bir introdan sonra şarkı mükemmelliğini bir nebze olsun kaybetmiyor, 6 dakikanın her saniyesinin hakkını veriyor. ama siz siz olun, çok fazla canlı dinlemeyin. her nakarattan sonra ''come on wembleeeyyy'' sesini arayan ve duymayınca üzülen yine siz olursunuz.
Canlı performansında chris uzun uzun mızıkasını öttürür, tüyler diken diken olur, sonra dom davuluyla coşturur ve matt'i bağırırken duyarız. Stüdyo versiyonundan çok daha etkilidir. Coşturdukça coşturur.
