1. 17. yüzyılın 2. döneminde Fransa'da ortaya çıkar.
2. Konuları Eski Yunan ve Latin Mitolojisi'nden alınmıştır.
3. Mükemmelliyetçidir ve ana dil esas alınmıştır.
4. "Sanat, sanat içindir" anlayışı benimsenmiştir.
5. Sanatçılar eserlerinde kişiliklerini gizlemişlerdir.
6. Eserlerde klasik, değişmeyen tipler oluşturulmuştur.
7. Fiziksel ve sosyal çevre önemli değildir çünkü değişkendir.
8. Kullanılan dil, seçkinlerin dilidir. Anlatım süssüz ve yalındır. Özellikle şiir, tiyatro ve deneme türlerinde gelişmiştir.
9. En önemli temsilcileri; Descartes, Moliere, ibrahim Şinasi, Ahmet Vefik Paşa, Ali Bey'dir.
Kökleri Aristo'ya kadar dayanan akıl ve sağduyuya önem veren, konun işlenişinin güzelliğinden çok işleniş biçimindeki mukemmeliği arayan sanatsal akım.
eski yunan edebiyatının örnek alındığı,aklın ve sağduyunun egemenliğinin kabul edildiği,doğanın akıl yoluyla incelendiği,gerçeğe benzemenin kural alındığı fransa da gelişen bir akımdır.ayrıca bu akımda insan incelenirken aklına iradesine sahip seçkin insanlar üzerinde durulmuştur.eserlerde ulusal dil kullanılmış olsa da bu dil halkın dili değil yüksek zümrenin kullandığı dildir. racine, moliere, la fontaine, montaigne, pierre corneilleönemli temsilcileridir.
"kalıcı" eserlerin verilmesi amaçlanmış bir akımdır.
bu akımdan etkilenen sanatçılar, her çağda okunabilcek eserler vermek istediklerinden dolayı; giyim-kuşam, gelenek-görenek gibi konular değil de insanın doğasını anlatan konular işlemişlerdir. giyim gibi kavramlar çağdan çağa değişir; ama insanın doğası her dönem aynıdır.
temellerini ronesans aristokrasinden alan, yunan ve roma sanatını oncu kabul ederek ortaya çıkmış akım. aklı merkeze koyan, akıl yoluyla ulaşılan bir idealleşme sürecidir.
17.yy ortalarında Fransa'da ortaya çıkan edebiyat akımıdır. Akıl, sağduyu ve insan doğasına önem verilmiştir. Klasisizm'in temel öğeleri kendi içinde soyluluk, akılcılık, uyum, açıklık, sınırlılık, evrensellik, idealizm, denge, ölçülülük, güzellik, görkemliliktir.
edebiyatta eski Yunan ve Roma sanatını temel alan tarihselci yaklaşım ve estetik tutumdur. Yeniden doğuş diye adlandırılan Rönesans döneminde gelişmiştir. Bu akamın izleri bir önceki dönemde Rebelais ve Montaigne de hatta Aristoteles'tedir. Klasizmin temel öğeleri kendi içinde soyluluk, akılcılık, uyum, açıklık, sınırlılık, evrensellik, idealizm, denge, ölçülülük, güzellik, görkemliliktir. Yani bir eserin klasik sayılabilmesi için bu özellikleri barındırması gerekmektedir.
