ben bunun şeklini fazıl say piyano çalarken kendini kaptırdığında suratının bürünmüş halinde görmüştüm. etkilenmiştim. bu müzik nasıl bişi ki bu kadar etkiliyor insanı ve kendinden geçirip şeklini şemalini değiştiriyor dedim. şimdi strauss'tan bir eser dinliyorum ve kendimi alaska'nın karlı dağlarının üzerinden vals yaparak lacivertimsi gökyüzünün altında süzülerek zamanın ve mekanın olmadığı bir anda hissediyorum. sanki kendimden geçtim.
