Şu askerlik konusunda fena kandırılıyormuşum gibi bir his var içimde. Askerliği düşündükçe bir hüzün denizi kaplıyor içimi. "metin ol" diyorum kendime. "bu da gelir bu da geçer". Yıllarca iyi şeyler duymadık tabii, haliyle böyle bir psikoza giriyorum. Lakin hali hazırda askerde olan arkadaşların tavırlarında bir gariplik var.
Birkaç tanesi gün boyu msn'de benden çok daha özgür anasını satayım. Ben iş yerinde yoğunluktan tuvalete bile gidemezken adamlar sürekli titreşim gönderiyorlar. Cevap vermeyince "olm askeriz şurda siklemiyon bizi" diyorlar. msn iletilerinde "şafak : 85" filan.
Anlayamıyorum. Adam o dakikalarda 25 kilometrelik bir koşuda veya atış taliminde filan olması gerekirken msn başında lak lak yapıyor. Facebook'ta fotoğraf ekleyip "euheuh ali asteğmen de o gün amma dağıttı içince xd" tarzı yorumlar döşüyor altına. Ulan nasıl bir askerlik bu? Geldiğin zaman kahraman kesileceksin. Saatler boyu bitmek bilmeyen lirik anılarınla boğacaksın bizi. Ufak tefek yaraları gösterip "hacı bak bu operasyonda olduydu, olm askerlik çok zor, torpil morpil bulabiliyosanız bulun" filan diyeceksin. inanmam ben artık sana. Seninle bir daha da;
"silah veriyorlar anne
Hadi öldür diyorlar"
Şarkısına da eşlik etmem.
Çok fena kandırılıyoruz arkadaşlar. Bence askerlik çok güzel bir şey. En güzel entrylerimi askerdeyken girecekmişim gibi hissediyorum. Okulu bitirsem de gitsem...
