aşırı bir gerizekalılık ürünü olan kitaplardır. bu kitapların genelinde mutluluk burnunuzun ucunda ama siz farketmiyorsunuz, ah bir farketzeniz gibi salakça mesajlar verilir insan daha da depresif olur. bunların bir işe yaramadığı leo buscaglia örneğinden anlaşılmıştır
Sadece 2 tane aldım Hayatım boyunca. Onu da Lise sonda çok hoşlandığım kızda görmüştüm. Gittim aynılarını aldım okudum. Belki bir şekilde kızla muhabbeti açılırsa Anlatırdım bir şeyler laf laf açardı. Ama olmadı kız da evli şimdi. O Yüzden Sıçayım bu kitaplara.
Kitapları severim ama kişisel gelişim kitapları gerçekten vakit kaybıdır.
Adamlar her negatif noktada pozitif olmayı öğütlüyor. afedersiniz ağzım açık bok çukuruna düştüm desen kitapların yazarları neredeyse olsun onun da tadına baktın diyecek olumluluktalar. Sanki bu dünyada yaşamıyorlarmışcasına gülümse diyorlar. yahu biz bu hayatta neye gülümseyelim? kara kedinin önünden geçse bahtsızlığı kara kediden alacak değil de kendi bahtsızlığını kara kediye bulaştıracak bir tayfa var bu dünyada, içinde benim de bulunduğum. daha bu neyin pozitifliği? neyin gülümsemesi? Ne samimiyet var ne gerçeklik. gülümse, takma, hayat güzel, geçecek, atlatırsın minvalinde seni oyalayan yakın arkadaş samimiyetsizliği tadında şu kitapları okumak enayilikten başka bir şey değil.
insanların ruhsal ve psikolojik gelişimleri için hazırlanan ve piyasaya sunulan,her zaman çok satan ama yararı tartışılan kitaplardır.
-patronu etkilemenin 1001 yolu,
-güzel konuşmanın 7 yolu,
-insanları etkilemenin ve popüler olmanın 15 metodu,
-liderlik klavuzu,
-insan ilişkilerinde en etkili yollar,
-nasıl en havalı olabilirsiniz?
-kendini baştan yarat gibi türleri vardır ve kişisel gelişim kitapları aynı hamur kalıbıyla aynı pastayı üretmek gibi bir şeydir.
"Bir kitap okudum, Bütün hayatım değişti" mevzusu bana göre sadece kitaplarda oluyor.
En azından bende işe yaramıyor bu kitaplar.
Akıl almayı normalde de pek seven bir insan değilim. Bundan mütevellit, lafügüzaf geliyor bana kişisel gelişim başlığı altında anlatılanlar. Ekstra bir direnç gösteriyorum ister istemez.
Bunları okuyup da kendine bir şeyler katabilen varsa bu da bir yöntem olsa gerek.
hayata, insanlara bakış anlamında geçici kararlar alınmasına neden olabilen kitaplardır. o kadar geçicidir ki kitap bittiğinde bişey hatırlamaz olursunuz genellikle.bir cenazeye katılmak gibidir bunları okumak. cenazeye gittiğiniz de herkes huşu içindedir, hayatın boş olduğunu kimseyi kırmamak gerektiğini ya da hayatın çok kısa olduğunu, hiç bir şeye üzülmemek gerektiğini düşünürsünüz ama daha cenazeden çıkar çıkmaz sokakta insanların arasına karıştığınızda hepsini unutursunuz.o hesap.
Kimyasal enişte (bkz: Cihan araçman) gibi bir ruh hastasının, kişisel gelişim uzmanı olduğu, kg konferanslarına konuşmacı olarak katıldığı düşünülürse çok da şeyyapmamak gereken kitaplardır.
