herkesin bana "abi" olarak hitap etmesi. adres soranı da abi diyor, sipariş alanı da...
geçtiğimiz haftalarda bu konuyu arkadaş gurubumuzla da konuşmuştuk. ayıptır söylemesi kıçı kırık bir mekanda 2-3 bira yudumlamaya gitmiştik. siparişi almaya gelen üç farklı garson kardeşimizin üçü de bize ısrarla abi diye hitap edip, beden diliyle de hürmet ettiğini ifade eder bir tavırla yaklaşmıştı. müşteri sıfatımızdan ziyade, yaşını başını almış bireyler gibi karşılanmıştık. uzun zaman sonra bir araya gelip de böyle bir durumla karşılaşınca haliyle buruklaştık.
akabinde durduk ve düşündük; ve artık biz de yaşlandık galiba deyip, gözlerimizi masaya devirdik.
son zamanlarda bu durumu sıklıkla yaşamakla beraber, üç gün önce bana yol soran iri yarı bir adamın "sayın abiciğim, x yere nasıl gidebilirim?" deyip de omuzlarını kıstırarak ziyadesiyle palazlı olan bedenini küçültmesi, minnak kalbime resmen kamçı soktu...
Bizim okula gelen son sınıf öğrencilerini gördüğüm her an. Öyle heyecanlı, öyle umutlu, öyle endişeli ve kaygılılar ki, onların şu an bulunduğu durumu geçeli tam 15 sene olmuş.
ben bunu bu hafta sonu yaşadım. evet sanırım kabullenmenin zamanı gelmiş bu durumu. bulunduğum konumdaki halı sahanın orada arabada takılırken ufaklıklar yanaştı. biraz goy goy yaptık. ve içlerinden biri "amca araban çok güzelmiş dedi, çok güzel müzik çalıyor" dedi. "amca" dedi. sanırım amca olduk sözlük. "amca" dedi demiş miydim?*
içten içe hoşuma da gitmedi değil. nedendir bilinmez. Lakin çalıştığı şirkete kapri ve tişört kombini ile giden, arabasında da bass bass müzik dinleyen, epten aykırı gitmeyi şiar edinmiş bir amcayım ben mahalle çocuklarının gözünde. keyifli. sevdim ben bunu.
yaşlanmanın güzel yanı bu sanırım. gençler otomatik olarak atıyor ünvanınızı. abilikten amcalığa ne arada terfi ettiğinizi bilemiyorsunuz.
bir sohbet sitesinde ilkokuldan sınıf arkadaşımın oğlu ile karşılaştıgım an. kız sen ne zaman evlendin, ne zaman bu oglanı dogurdun, ne zaman büyüdü de erişkinlere yönelik bir sitede karşıma çıktı.tabanları yağlayıp kaçtım tabii sohbet ortamından.
- bütün arkadaşlarının artık çoluk çocuk sahibi olduğunu fark etmek,
- anne veya babayı kaybetmek,
- göz kenarlarındaki kırışıklıklar,
- vücudun artık geç yatmaya tahammül edememesi,
- gürültüden uzak ortamlarda takılma isteği.
