insanlara tahammül eşiğinin asgari düzeye indiği andır.
Kahkaha attığı bir takım olaylara, yalandan gülümsediği andır.
Hiç ardına bakmadan, çekip gidebilecek potansiyelde olduğu andır.
Kesinlikle evlenirken ya da işe başlanıp babanızın sizden feragat ettiği zamandır. Kendin kazan kendin ye jargonu devam eder aynı zamanda evlilikte varsa gidişatta sorumluluğun dibine vurursunuz.
Dosdoğru olmanın çok zor olduğunu anladığında tekâmülü fark eder. Güvenilir ve sorumluluk sahibi olduğunda olgunlaşmakta olduğunu hisseder. Hayatın sillesini yiyip, yine de hamdedip haline razı olup tüm elemlere sabredip dimdik ayakta durduğunda, bu olgunlaşmanın asla bitmeteceğini farkettiğinde..
