hadi bizler kendimize yalan söylüyoruz, kandırıyoruz kendimizi.
kendine kandıran herkes gibi sevdiklerimizi de.
de
koskoca aşık mahzuni şerif.
kendisini tehdit eden eli kanlı katile bile beni vuracakmış bak ite hele diyerek şarkı yazmış mahzuni şerif.
zevzeğe zevzek; dürzüye dürzü ; başbakana evin ocağın yansın diye şarkı yapmış olan mahzuni şerif bile kandırıyor kendisini.
kendisini ve annesini.
ağlama sızlama anam benim bir gün biter yaralar
diyor büyük aşık. inanıyor buna da.
inandırıyor da.
çünkü çaresizlik.
insanı yalan söyleten doğrunun yetersizliğinden doğan çaresizliktir.
insanı kendisine yalan söyleten ise doğruları yanlışları unutturan çaresizliklerin en büyüğüdür.
'' ağlama sızlama anam benim bir gün biter yaralar''
bitmez!
bazen kendisini kandırmaya bile tenezzül etmeyen insanlara dönüşüyoruz, bir ozanın, bir şairin, bir filmin yalanına tutunuyoruz.
Güzel günlerim olacak yalanını oldum bittim söylerim kendime. Ama nedense o güzel günlerim hiç olmadı. Bazen hayaller kuruyorum hiç olmayacak şeyler bilirsiniz mutlu mesut bir aile, tasasız bir hayat, kötü insanların olmadığı bir dünya vs. Sonra diyorum ki sen inanıyor musun kurduğun hayallerin gerçek olacağına??
Sonra bir süre hayal kurmayı terk ediyorum. Yalnız bir süre sonra çocuğunu omzuna almış bir baba görüyorum. Kendimi tekrar bir hayalin içinde buluyorum. Ben o ve güzel minik ailemizi düşünüyorum. Kendime tekrar yalan söylüyorum herşey düzelecek ve çok güzel bir hayatımız olacak diyorum ..
