bir gün olurda dönersek geriye, dönülürse geçmişe, misal benim ufacık chaotic good un yanına gidip söyleyeceklerimdir:
Kimsenin vicdan azabı olma.
Kaldırımda bisikletle hız yaparken kaldırımın bitebileceğini unutma.
Dedene sımsıkı sarıl.
Oradan kesin düşersin, dikkatli ol bak düşersin.
Kağıt onbin liraların üzerindeki resim Mimar Sinan, "Allah baba" değil.
Bir insan, bir başka insana sevgisini verdiğinde "Tüm umudum ve neşemle sana geldim. hadi tüket hepsini. Hadi körelt, kurut hislerimi." demek istemez. oki ?
Kenan Evren kişisi lisenizde verdiği konferansta cevap olarak "bla bla bla .. Anladın mı çocuğum?" derse "Anlamadım evlat netekim" de. Sonra 68 kuşağı alay eder seninle.
11 yaşında yanlışlıkla üst mahallenden geçerken seni kovalayan çocuklara daha az dayak yerim diye numara yapma, gir o kavgaya.
Claudia Schiffer'ın ayakları 42 numaradır ve gelecekte ondan tiksineceksin.
Kredi kartı alma kırarım kafanı.
Ablana ölü taklidi yapma.
Kaan vardı ya hani: "sarı Kaan" ... Bırak okul takımı kaptanlığı onun olsun, yıllar sonra bir gün vahim bir trafik kazası haberini üçüncü sayfadan okurken vefat edenlerden birinin ismi tanıdık geldiğinde onun okul kaptanı olamadığında ağladığından çok daha fazla ağlayacaksın.
Sıkıcı bir ev partisinde kalabalık ve gürültüden sıkılıp karanlık bir odaya geçersem eğer yanıma gel ve kulağıma şarkımızı fısılda.. (O şarkıyı biliyorsun.)
Ve aynen devam et koçum. Hala ölmedin.
edit: bir gün uludağsözlük'e yazar olup, "kişinin kendi çocukluğuna verdiği öğüt" diye bir başlık açacaksın, o zamanlar da düşünemediğin için, ben sana şimdi söyleyeyim: çocukluğun bittiği an yoktur. yola devam.
geçmişe dönüp baktığımızda, çocukluğumuzu yönlendirme şansımız olsaydı, çocukluğumuzu karşımıza alıp da fazla üzülmemesi için ne söylerdik? şahsım adıma söyleyecek olursam. aynen şöyle derdim çocukluğuma:
"milyarlarca kez dünyaya gelsen bile hep "sen" olmayı dile. çünkü; yaratıcı da sana "sen" olmayı layık görüyor."
çocukluğum da bu cümleler karşısında "ha s.iktir" diyebilir. hatta der. ben bilmem mi kendi çocukluğumu. buna karşın dövmezdim kendisini. hatta kızmadım dahi. "çocuk işte" deyip, geçerdim. fakat, yaş 27 olduğunda ne demek istediğimi anlardı, gerizekalı velet. işte o zaman her şey için artık çok geçtir!
hep böyle kal..ama kalamazsın ki..seninle birlikte hayallerin de büyüyecek, acıların da..aslında gerçekten yalnız olduğunu da anlayacaksın eğer şanslıysan...ölümlü bir dünyada insan ırkının geleceğe atfedilen en zevkli var oluş sebebisin...kirlenerek büyüyeceksin...ve bir gün aslında hiç var olmadığını anlayacaksın...tiyatro sahnesinde hep başrol yüklenecek omuzlarına..sen isyan edeceksin...geceler yumuşak yorgan olmamaya başlayacak..yaşlanacaksın...ve öleceksin bebeğim....benden sonra ölmen için yaşayacağım.....hadi şimdi git uyu....yarın güneş doğacak....
okul yıllarından çabuk kurtul ki istediğin hayatı yaşayabil, ama sakın boşlama okulu sınıf geçebil yeter bir de istediğin mesleği yap, asla başkalarının ne düşünüceğini takma kendin ol, ama sevdiğin kişilere karşı empati yap!!
bol bol düş, oran buran yaralansın ama küçük sıyrıklar olsun büyüdüğünde bugünleri hatırlatacak...bol bol hopla zıpla, bir de her merak ettiğin şeyi sor.
