kişinin kendini bilmesi ve dışardan aşşağılanmaya karşı kendini kapatması durumudur. ben çirkinim dersem kimse sana laf sokmak için çirkinsin diyemez misal.
olması gerekendir. Bu eylemi gerçekleştiren kişi Buddha veya Konfüçyus olarak görülmemelidir. çuvaldızı başkasına batırmak için iğneyi kendimizde test etmek gerekir.
dalgaya alıp önemli bi şey yok mesajı vermek. kusur kişi tarafından düzeltilebilecke bi şey ise bunu alaya alması salak olduğunu gösterir yok düzeltilmeyecek ise şükreden bir birey olduğunu gösterir.
güzel bir alışkanlıktır. bu konuda alınganlık yapmamak gerekir ve kendimizle de yeri geldiğinde makaramızı sarabilmeliyiz. kusursuz insan yoktur.
"kusur benim imzamdır." - Mevlana
bazen ise;
kusurunu dile getirerek şaka yolu ile; 'şaka bu. o kusur benim anlattığım kadar yok bende.' diyebilmek/kusurunu saklamak için yaptığıdır insanın.
roberto carlos manyaklığından saçlarımı kazıyorum yakışıyorda yuvarlak bi kafam var lakin kazımamın tek sebebi roberto carlos değil genetik olarak tutam tutam dökülüp babamın yolunda kelliğe doğru geçirdiğim evrimde çok etkili.Bazen kız arkadaşlar ayna aradığından kafamı gösterip burdan bakın diyorum ya da hava soğukken bere almamışsam bugünde dekolte çıktım diyip gülebiliyoruz ama sadece ben istediğim sürece birisi gırgır geçebilir biri sınırı aştığından altından kalkamayacağı kuvvetli laflarım vardır.
Güzel bir şeydir. Özgüven göstergesidir ve biraz da eğlencelidir. Örneğin Ali bir hata yapıp sonra da ''Ali bir hata yaptı, Ali bir hata yaptı'' veya ''Ali çok meraklı'' demesi her yiğidin harcı değildir. Kendimizle yüzleşmek de diyebiliriz.
bazen ayna karşısındayken ''ahaha şu surata bak sivilce çıkmış krater olmuş her yer, uzay mekiği indireyim bari yakında ahauhauh'' şeklinde cümlelerle eğlenmektir.
kusuru olduğunu farkedebilen kişinin yaptığı eylemdir. kendisini bi bok sanıp başkalarının kusurlarıyla alay eden kişiden çokça iyi bi kişiliğe sahiptir.
