Kitle psikolojisinde Temel yaklaşım olarak freud ve le bon'un birbirine zıt olan yaklaşımları esas alınır.
Le bon'a göre birey, kitle içerisine girdiğinde kendi kimliğini yitirir ve içinde bulunduğu kitlenin davranışına ayak uydurur. Ve le bon kitle psikolojisine toplumsal bakış açısıyla yaklaşır, bireyselliği reddeder.
Freud ise le bon'un tam tersi olarak kitle psikolojisine bireysel bir bakış açısıyla yaklaşır, toplumsallığı reddeder. Ona göre birey kitle içerisinde günlük hayatta baskıladığı içgüdülerini kitle içerisinde dışa vurur. Yani kimliğini yitirmez. Çünkü günlük hayatta bu güdülerin dışavurumunu sağlayamaz. Kitle, bireyin baskıladığı içgüdüsünün dışavurumunu sağlayabilmesi için uygun ortam yaratır bireye.
Bir taraf seçmek yerine her ikisinin de haklı olduğu durumlar gözlemlenebilir. Yani iki yaklaşımın geçerliliği de durumdan duruma değişebilir.
Gerçek hayattan örnek verecek olursak, Ahmet Kaya'nın 98 yılında kovulduğu ödül gecesinde mahsun kırmızıgül'ün içerisinde bulunduğu kitleye ayak uydurmak zorunda oluşu le bon'un yaklaşımının geçerliliğini gösterebilir. Mahsun kırmızıgül, kendi kimliğini yitirerek isteksizce ayak uydurur Ahmet kaya'yı yuhalayan kitleye. Ve alkış tutar, Reha muhtar'ın zoruyla.
Madımak katliamında ise Freud'un yaklaşımının geçerliliği görülebilir. Kitle içerisindeki bireylerin içinde baskıladığı saldırganlık güdüsünün kitlenin buna uygun ortam sağlamasıyla dışavurumunun nasıl gerçekleştiği görülebilir.
Kitle psikolojisine örnek olarak ise pek çok açıdan analizi yapılabilecek das experiment filmi iyi bir örnek teşkil eder. Keza bu filmde de le bon'un ve Freud'un yaklaşımlarının geçerli olduğu çeşitli durumlar görülebilir.
Kitle içerisinde lider karakterde bir birey ön plana çıkar ve kitlenin davranışları bu lider tarafından belirlenir. Bu durum filmde de gayet net bir biçimde görülebilir.
sayıca kalabalık olan insan toplulugunun toplu halde hareket etme durumudur. kitlenin yaptıgı eylem kitle içindeki insanların bir kısmı tarafından dogru bulunmasa bile kitlenin etkisi altında kalarak aynı eyleme düşünmeden katılırlar.
freud abimiz yine herkestan farklı olarak düşünüp; kitle psikolojisinde bireyin davranışlarını topluluğa katıldıktan sonra değiştirmesini korkuya veya baskıya değil diğer bireylerle kurduğu güçlü libido bağlarına dayandırmıştır. ona göre korku ve baskı bireyi bir saatten sonra şüpheye, daha sonra da umursamazlığa düşürecektir. bunun da olmaması için bireylerin birbirleri arasında güçlü libido ilişkileri kurulması gerekir. kurulamazsa toplum arasındaki birlik ve dayanışma güçsüzleşir.
bireyin kitle içinde kendi benliğinden sıyrılıp kitle benliği tarafından domine edilmesidir. tek başına karıncayı incitmekten sakınan biri, kitle içinde şuursuz bir ölüm makinasına dönüşebilmektedir.
bu psikolojiyi çok iyi bilen ve manipüle edebilen kişiler, masum bireyleri menfur emellerine alet edecek maharet ve beceri sahibi olup, provokasyon görevleri üstlenmektedir.
