insanı kitapçıdan ve kitaplardan soğutan nedenlerdir. şu ıssız adam filmini izledikten sonra böyle bir sendrom başladı. soğudum, fena soğudum hem de. her yer çakma ıssız adamla dolu, kitapçıda bi kızla tanışayım diye saatlerce yalandan takılan adamlar var. geçenlerde bir kitapçının önünden geçerken içeri baktım şöyle bir göz ucuyla, manzara yine aynı. bir kere daha tiksindim bu filmden ve kitapçılardan. ne biçim bi toplum olduk ya, sevdiğim şeylerden nefret eder oldum.
tesadüfen aynı kitaba el atıp, tanışıp sevgili yapma ihtimalinin çok düşük olması*. ha bir de orijinal kitap fiyatlarının dudak patlatacak boyutta olması.
kitap okumak emek ister. Biz para kazandırmayan şeyleri zaman kaybı olarak görüyoruz.. Emek sadece karın doyurursa kutsaldır. Bu bizim kimyamıza işlemiş sanki.. Okumayan insan okuyanla arasında ki farkı göremiyor. Kısaca kitapçıya gitmeme nedenimiz kitap okumanın fazla emek istemesi.. Bu sözlerim yalan aşk hikayelerini konu alan ve edebiyat değeri sıfır olan kitapların okuyucularını, yani entel geçinen ama aslında bir hiç olan cahil takımını kapsamamaktadır. Onların okuduğu kitaplar cin ali serisi bile değil çünkü..
