açlık oyunları serisinin ilk önce ilk filmini izlemiştim ve içimden adamlar yapmış aga dedim. ben de böyle science fiction filmlerin hastasıyımdır açıkçası. sonra ilk kitabı okudum ve üstüne tekrar ilk filmi izledim. tepkim aynen şöyleydi: yarrpak gibi filmmiş. sonra 2. ve 3. kitapları okudum bu sırada filmleri çıktı vs. ama ondan sonraki hiçbir filmine gitmedim. merak da etmiyorum.
Genelleme yapıldığında ortaya çıkan tablo başarısızlık ve hayal kırıklığıdır. istisnalar var ancak yeterli değil. Çok farklı iki kulvar.Yazı fazlaca derinlikli görsellik de keza öyle ama yetersiz. Yazı hep kazanır. Görsellik hep satar.
kitabı okuduktan sonra yapılması gereken eylemdir.
kitabını okumadan bir filmi izlemişseniz kitabını artık hiç okumayın. çünkü okurken zihninizde canlandırdığınız mekanlar ve kişiler filmdekine benzer bu da iyi bir şey değildir. kitap sizin kendi zihin dünyanızda canlanmalı.
şahsen kitabını okuyup da filmini izlediğim tek bir eser var o da
(bkz: patrick süskind) in (bkz: das parfum) romanı.
hep aynı terane. vay efendim film dağ ise kitap buzdağının görünmeyen kısmı falan. ikisi de bambaşka bir dal. tabii ki kitap daha derin olacak. sen hiç kelimelerin ötesine geçen görsellik gördün mü?
sevmiyorsan izlemezsin. nedir bu eleştiri nedir bu klişe? ne farkın var çayı şekersiz içen adamın yaptığı artistlikten?
