bende de var bu durum. su siralar cok okudugumu söyleyemem ama kitap kurdu oldugum dönemlerde böyleydi. Söyle birsey var ki ne kadar cok insan tanirsan, insanlarin yalanciligindan dolandiriciligindan o kadar miden bulaniyor. ulan ben bunlarla ugrascagima kendi kendime kalir, bozulmadan yasar giderim dersin
benim bu insan. özellikle biri kitabımı ödünç almak istediğinde,kitabımı vermeden önce kitabımı öper uğurlarım. öyle veririm arkadaşlarıma. kitabımı satmış gibi hissederim. uzun süre gelmeyince üzülürüm. tekrar elime geçince sayfalarını açar koklarım. arkadaşlarımızın yanına koyarım yine.
muhtemelen içine kapanık bir insan olmasına rağmen, kendini hiç terk etmeyecek, tertemiz bir arkadaş edinmiş olacak olan insandır. bence, ne mutlu ona.
